De Franse Cigales clubs vallen niet zozeer op door de grote massa’s spaargeld die ze weten te investeren in lokale bedrijven. Maar ze vormen in elk geval een opvallend alternatief voor klassieke financiële instellingen.
Wil u zich nog eens opwinden over de bankencrisis? En vooral dan over hoe iedereen heeft betaald voor de stommiteiten van de grootbanken… behalve die bankiers zelf, en degenen die grof verdienden aan de ‘redding van de banken’.
Er is de jongste weken veel belangstelling voor een Fins experiment met het basisinkomen. Kijk dan toch ook even richting Alaska waarvan alle inwoners, ook de kinderen, al sinds 1982 jaarlijks een dividend ontvangen.
Er was een tijd dat schulden en crises van het Zuiden de geldmarkten zware koortsaanvallen bezorgden. Al enige jaren moeten Europeanen wennen aan geldcrises in de eigen regio. Intussen gaat nog heel weinig aandacht naar de schuldenlast van vele ontwikkelingslanden. Dat is niet terecht.
Betekent het Newsmonkey-debacle het einde van crowdfunding? Peter Bosmans hoopt van niet. Het model biedt zowel de ondernemer als de burger voordelen, maar dan moet de onderneming de inspraak van haar geldschieters wel een beetje ernstig nemen. Een investeringsconstructie zoals die van Newsmonkey, waarbij de kleine investeerder machteloos toekijkt als een grote speler het project kaapt, is niet het te volgen model voor crowdfunding.
Natuurlijk kunnen overheden, samenleving en bedrijven maar best samenwerken om welvaart en welzijn te creëren. Maar altijd is het uitkijken of de lasten en lusten eerlijk verdeeld zijn. Voor investeringen in infrastructuur blijkt vele zogenaamde publiek-private samenwerking (PPS) tussen overheden en privépartners veruit het duurst.
De Panama Papers zijn uiterst belangrijjk voor het besef dat vele (super)rijken niet hun eerlijke deel leveren aan de samenleving. Proficiat voor het journalistieke werk. Maar wat te denken van de bewering dat dit ‘het grootste onderzoek uit de geschiedenis van de journalistiek’ zou zijn?
Wereldbank en andere ontwikkelingsbanken krijgen al tijden bakken kritiek omdat ze nogal wat projecten en bedrijven financieren die met dat geld meer kwaad dan goed doen. Er komen bijvoorbeeld zware milieuproblemen van, of ze halen de bestaansbasis van hele gemeenschappen onderuit, of nemen een loopje met werknemersrechten.
Als de beurzen het slecht doen en banken moeten beklemtonen dat ze wel degelijk stevig staan, stijgt opnieuw de financiële crisissfeer. Maar er zijn al lang veel ernstiger redenen om grote vraagtekens te plaatsen bij ons geldsysteem, in de eerste plaats omdat het een duurzame wereld tegenwerkt.
“Wie een goed crisisbestendig financieel systeem wil, zal moeten innoveren met nieuwe financiële diensten en praktijken. Het zullen vooral niet-bankiers zijn die zulke alternatieven uit de grond stampen. Want zij zijn weinig belast met de oude bancaire vormen en gedachten. En ze hebben niet het nadeel van bankiers die manifest géén ondernemers zijn: in het beste geval helpen ze bedrijfsleiders om te ondernemen.
