Landbouw en voedsel

In een wereld die vele boeren tot wanhoop drijft, hebben burgers sleutels in handen om voedsel milieuvriendelijk te laten produceren en boeren daarvan fatsoenlijk te laten leven. Zo kopen Fransen boerderijen en grond voor duurzame landbouw.

De manipulatie door Monsanto om Roundup wetenschappelijk ‘veilig’ te maken is de zoveelste waarschuwing. Wereldwijd zitten landbouw en voedselvoorziening in de agro-industriële greep van grote concerns. Het resultaat is desastreus. Wat nu?

De Verenigde Naties proberen nog maar eens - terecht - een dreigende hongerramp te keren. Maar gewagen van de grootste hongerramp is niet terecht. Erger nog, de VN faalt als het om echte oplossingen gaat. Intussen is er de roep om giften, gebruik daarbij vooral uw kritische zin.

Na deel 1 en deel 2 kon u even laten bezinken hoe hard samenleving, milieu en democratie onder vuur liggen. Mogen we hopen dat we nog deze eeuw kunnen schrijven: we leefden gevaarlijk?

Vandaag heeft ons eten de geur van petroleum. We hebben veel aandolie en aardgas nodig om eten op ons bord te krijgen. Met een landbouw en voedselvoorziening die afhankelijk is van een eindige energiebron die slechts uit een beperkt aantal landen aangevoerd wordt, zijn we kwetsbaar. Is het mogelijk om de wereld van voedsel te voorzien met minder fossiele brandstoffen en zo ook de broeikasgasuitstoot te beperken?

Na de twee grote voedselcrises van 1880 en 1930, staan we nu aan het begin van de derde, wereldwijde landbouwcrisis.

Ze kunnen Awa, Kamala, Modibo of Riri heten, de kinderen die vandaag omkomen van honger, Johan of Naranga, de boeren en boerinnen, die vandaag zelfmoord plegen, allemaal slachtoffers van econ

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.

Protest tegen stijgende voedselprijzen, boycots en voedselonrust duiken op van Italië tot Indonesië, van Mexico tot Argentinië, van Marokko tot Egypte, van West-Afrika tot Jemen.

Morgen verschijnt het nieuwe boek van Dirk Barrez KOE 80 heeft een probleem. Boer, consument, agro-industrie en grootdistributie. Het is de opvolger en de verdieping van de gelijknamige DVD. Beelden brengen indringender de honger en de overlevingsstrijd van de boeren en boerinnen. Een boek kan nog breder kijken en dieper graven naar waarom het fout loopt voor de helft van onze wereldbevolking. Talrijke verhalen uit de meest diverse landen, van Honduras tot India, van Brazilië tot Frankrijk, van Senegal tot Thailand, van de Verenigde Staten tot Kenia, trekken de lezer mee in de wereld van onze voedselvoorziening. De huidige mondiale landbouw illustreert als bijna geen andere sector hoe mank globalisering kan zijn.

Meestal kennen we Senegal nu als het land waar steeds meer mensen in kleine bootjes de oceaan opgaan om richting Europa te varen.

Een luttel procentje van het wereldinkomen, dát is het inkomen van de 850 miljoen allerarmsten. Dat is vooral wat ze eten...