Recente inhoud op Pala

CoopWijzer start met de coöperatie die ons al decennia mee op weg naar hernieuwbare energie zet. Dit CoopWijzer rapport kleurt vooral groen, brengt informatie die nog nergens te vinden is én het ziet toch ook risico’s.

Vorige bijdrage leerde: Europese politici verzuimen ernstig migratiebeleid uit te werken. Tweede grote falen: al ruim 50 jaar lukt het niet om wereldwijd een duurzame economie te stimuleren. Dit is deel twee van de artikelreeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.

De Switch programma's willen sociale en ecologische innovaties versterken en de transitie bevorderen naar efficiënte, circulaire en deeleconomieën. Bemoedigend maar te vroeg om de waarde echt in te schatten.

Steeds meer mensen willen voedsel waarmee ze zich verbonden kunnen voelen, een herkenbaar product van een boer uit de buurt. In Nederland bieden al acht Herenboerderijen die kans. Dat relatief nieuwe concept is verwant met de nieuwe boerderijen waar Pala voor pleit.

Coopwijzer
Afbeelding
Ecopower_OnthaalAV2018.jpg

Veel kleurt groen in de nieuwe CoopWijzer over onze grootste energiecoöperatie. Toch vergt vooral het verlies van 1,25 miljoen euro in 2018 uitleg.

India bouwt al 20 jaar hekken op de grens met Bangladesh. China sluit de grens met Noord-Korea af en Saoedi-Arabië met Jemen. Niet enkel de VS, Israël of sommige Europese landen hebben iets met muren. Eerste artikel in de reeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.

Welke politici geloven echt dat ze genoeg doen inzake klimaat? Het nieuwe klimaatrapport focust op 1.5° opwarming. Maar net hun decennialange getalm maakt dat onbereikbaar, het wordt 3° en meer. Ze weten al lang dat de klimaatstrijd veel harder moet gevoerd.

Pala verleende graag haar kleine bijdrage  aan de werkgroep Thinking beyond our usual silos van The Club of Rome EU-chapter, gevestigd in Brussel. Want de zoektocht naar hoe we in onze sterk gecompartimenteerde wereld uit onze verstikkende silo’s geraken, verdient alle aandacht.

Meest bekend is de Club van Rome van De grenzen aan de groei, een rapport uit 1972 dat accuraat de toename van de CO2-concentratie voorspelde, veroorzaakt door de mens. De Club zelf is opgericht in 1968 en viert in oktober haar 50ste verjaardag.

De kiezers schudden bij de gemeenteraadsverkiezingen de politieke kaarten. Maar doorslaggevend is wat daarna gebeurt, welke beleidskeuzes maken de politici? Verkozenen die snel de weg van een duurzame toekomst willen inslaan, kiezen best nu al hun absolute prioriteiten.

In Taiwan is het sinds begin dit jaar veel makkelijker om referendumvragen voor te leggen aan de bevolking. Al 21 vragen zijn goedgekeurd.

Waar beter beginnen dan bij nieuwe boerderijen om een duurzaam voedselsysteem uit te bouwen? Want de huidige landbouw is kaduuk. Zo schreef PALA begin 2018 en Colruyt lijkt ook zo te denken.

Het is verleidelijk om te kijken naar wat goed loopt. Natuurlijk is het positief dat mensen langer en beter leven. Maar hoe duurzaam is die welvaart? Zijn de systemen waarop ze steunt wel robuust? Vervelend maar waarschuwen is noodzakelijk: er dreigt snel een systeemcrisis voor de aarde.

In Nederland is de eerste Monitor Brede Welvaart verschenen. Die probeert de duurzaamheid van onze welvaart en welzijn eindelijk accuraat te meten. De kritiek op het onbetrouwbare bruto nationaal product krijgt vanwege de Nederlandse overheid daarmee een begin van antwoord.

Het rapport Achter de streepjescode kijkt achter de onmenselijke werkomstandigheden en vrouwendiscriminatie in ons voedingssysteem, en de ongelijke verdeling van de opbrengsten. Het legt de vinger op de wonde: de macht van voedings- en distributiegiganten stijgt nog altijd.

Wie zal ons voeden? De boeren en boerinnen uit de hele wereld? Of de industriële voedselketen van agro-industrie en grootdistributie? De vraag is al oud maar wordt steeds prangender.

The future we don’t want is een studie over de kwalijke gevolgen die klimaatverandering kan opleveren voor de grootste wereldsteden. We kunnen ons maar beter voorbereiden zoals veel steden nu al doen. Want zelfs met de meest geslaagde klimaatpolitiek wordt het warmer.

Eigenlijk zou alles wat met werk te maken heeft vooral een aangename oefening moeten zijn. Hoe ons inzetten voor de samenleving en haar economie? Welke talenten aanspreken en ontwikkelen? Want snel moet alles duurzamer. Hoeveel vrijheid hebben we dan in onze jobs, hoeveel zeggenschap?

Ik ben nu al meer dan twintig jaar ploegbaas op de luchthaven. We zijn moderne mijnwerkers. We werken in een schacht en met de hand laden of lossen we tot drie ton op veertig minuten.

In de wereld van de multinationals die heersen achter de schermen van de industriële landbouw beweegt nogal wat de jongste tijd. De jongste evolutie is de overname door het Duitse Bayer van het Amerikaanse Monsanto, bekend van Roundup en vroeger DDT.

Niet altijd valt het meteen op. Maar over bijna alle 40 interviews in het boek 'Voor de kost' hangt die grote uitdaging: zijn werkenden ook morgen sterk genoeg om zich succesvol te verweren tegen vele dreigingen en gevaren? Derde en laatste deel van het essay ‘Wat leert ons Voor de kost?’

180 landen rangschikken volgens hun milieuprestaties. Dat is wat Yale en Columbia samen realiseren met hun Environmental Performance Index. Al zijn er wel bedenkingen te maken.

Eind 2016 behoort in Duitsland een derde van de hernieuwbare energie aan burgers, één tiende aan boeren en nog een gedeelte rechtstreeks in eigendom van lokale overheden. Zo een groot aandeel voor burgerenergie is bij ons ver weg.

Vele stemmen associëren werknemers met behoudsgezindheid. Ze beschermen zeker hun rechten. Maar conservatisme is allerminst wat de geïnterviewde werknemers in het boek 'Voor de kost' meest kenmerkt. Het is markant hoeveel verandering ze ambiëren, met straffe uitspraken, meest van al over milieu. Deel 2 van het essay ‘Wat leert ons Voor de kost?’

De meest overroepen historische periode is wellicht mei ’68 en de zogenaamd ‘roerige’ jaren zestig. Wat breder kijken onthult meteen hoe klein de invloed was, hoe weinig verbeelding aan de macht is gekomen. Die onmacht werkt tot nu door. Kunnen we ons voorbij de mythes concentreren op hoe het verder moet?