Critici van het neoliberalisme hebben het hier heel moeilijk mee: als het om het publiek belang draait, is geld beter in handen van een miljardair als Bill Gates dan in de handen van een federale overheid beheerst door president T.
Staat de wereld het ergste nog te wachten? Een blik op de Global Health Security Index kaart leert dat vooral landen met een slechtere gezondheidscapaciteit de coronashock nog volledig moeten verwerken.
Wat moeten we nu aanvangen met vele politici & hun partijen die in hun reacties op de ernstigste crisis uit heel hun ‘verantwoordelijke’ loopbaan achterliepen op hun burgers én op het bedrijfsleven?
Maar waar ook de migratiedruk zich het scherpst laat voelen, in Syrië, Turkije of Griekenland, in Libië, Italië of elders, zeker is dat vele landen en regio’s falen inzake migratie en burgerschap. Dit moet beter.
Het haalt minder media-aandacht. Maar het Duitse beursgenoteerde bedrijf Fresenius ontwijkt al even hard belastingen als de Amerikaanse digitale giganten Apple, Amazon of Facebook.
"We moeten deze ziekten eindelijk verslaan", dat is waar de allereerste editie van de Dag van Verwaarloosde Tropische Ziekten voor gaat, en waar betrokkenen uit de frontlijn in de hele wereld zich in een opiniestuk voor uitspreken.
De Europese Commissie voorziet 7,5 miljard euro ‘vers geld’ voor het Just Transition Fund. Maar is dat genoeg voor een rechtvaardige transitie? En hoe verstandig is het om dat te laten afhangen van privé investeerders?
We recupereerden enkele boekvoorraden. We verkiezen dat onze boeken gelezen worden, vandaar deze stevige kortingen voor 'Transitie', 'Voor de kost' en 'Coöperaties'. We hopen dat u er gebruik van maakt, voor uzelf, familie of vrienden. Verzending is steeds gratis.
Een nuttige studie maar er valt te discussiëren over de naam ‘klimaattransitie’. Want de duurzaamheidstransitie moeten we omvattend aanpakken, niet in afzonderlijke klimaat- of andere schuifjes.
De coöperatie ECO2050 biedt burgers de kans om aandelen te kopen. Het opgehaalde kapitaal zal - onrechtstreeks - worden geïnvesteerd in een windpark op de Noordzee. Een goed idee?
'Fashion Revolution Day' vraagt volledige transparantie van de kledingindustrie over wie de kleren maakte. Haar 'Fashion Transparency Index' 2019 rangschikt 200 merken.
De energiecoöperatie BeauVent blijft zowel ecologisch, sociaal als economisch goed presteren. Het is echter onzeker of ze zes procent dividend kan blijven uitkeren aan haar coöperanten.
Als Amerikaanse miljardairs ervoor pleiten om meer belastingen te betalen, refereren ze eigenlijk naar de wonderjaren van de VS. Toen werden superrijken als vanzelfsprekend zwaar belast en genoot het hele land van goede infrastructuur.
Vele Europeanen kanten zich bij verkiezingen of op andere manieren tegen toenemende ongelijkheid. Maar Europa krijgt die kloof van ongelijkheid niet verder dicht. Erger, ze groeit op diverse terreinen en het internationale EU-beleid leidt dikwijls tot meer ongelijkheid elders in de wereld.
Woord in de kijker: structureel aanpassingsprogramma
Ontwikkelingslanden die financieel in de problemen komen, moeten zeker nog in de jaren tachtig en negentig aankloppen bij het Internationaal Monetair Fonds. Heel dikwijls krijgen zij dan een structureel aanpassingsprogramma opgelegd als voorwaarde om hulp te krijgen. Het doel daarvan is om het land in staat te stellen zijn schulden terug te betalen. Altijd krijgen die landen een monetaristische politiek te slikken die de munt devalueert, de overheidsuitgaven drastisch naar beneden haalt en alle economische inspanningen op de export richt. Die zware bezuinigingen halen meer dan eens de gezondheidszorg, het onderwijs en de landbouwondersteuning onderuit. In feite verplicht men die landen elk sociaal-economisch beleid op te geven en een sociale politiek te vergeten. De forse muntdevaluatie maakt het leven veel duurder en verhoogt de schuld in reële termen. Wanneer je daarenboven zowat alle arme landen datzelfde beleid opdringt, stort je hen allemaal samen in een neerwaartse concurrentiespiraal. Een vlammende kritiek op dat beleid van het Internationaal Monetair Fonds komt van Joseph Stiglitz, de Nobelprijswinnaar economie van 2001 en voormalig topeconoom bij de Wereldbank. Heel overtuigend beschrijft hij in zijn in 2002 verschenen boek Perverse globalisering hoe het IMF tientallen landen het slechtst denkbare economische beleid opdringt. Altijd opnieuw is het resultaat een veel diepere economische crisis dan zou moeten, veel meer werkloosheid, armoede en verloren welvaartsproductie.
