Het is verstandig om voor Europa te zijn. Onze nationale welvaartstaten hebben de Europese Unie nodig om de golven van de globalisering te trotseren. Vraag is wel: welk Europa?
De grootste militaire bedrijven drukken via lobbywerk zwaar hun stempel op het Onderzoeksprogramma voor Interne Veiligheid (Homeland Security) van de Europese Unie.
Of we het nu graag willen of niet, het beslissingsniveau van de Europese Unie heeft een steeds grotere impact op allerlei beleidsterreinen, ook op het vlak van ontwikkelingssamenwerking, de kwaliteit van de hulp, de liberalisering van diensten en handel en de markttoegang en steun aan boeren. In het licht van de verkiezingen voor het Europees Parlement van juni 2009 is het voor iedereen die begaan is met het Zuiden van het grootste belang om dit - toegegeven vaak ingewikkelde - Europese niveau beter te leren kennen. Daarom organiseerden 11.11.11 en CNCD samen met Coprogram-Acodev en de Europese confederatie CONCORD een studiedag over Europa.
Of Turken zich uiteindelijk ‘Europees' voelen, is niet zo duidelijk. Bij de stichting van de Turkse republiek in 1923 werd Atatürk geïnspireerd door de Franse revolutie en hij probeerde de jonge republiek in die traditie te verankeren. De nieuwe elite ging daarin mee en stortte zich bijvoorbeeld op de Europese klassieke muziek. De eigen culturele traditie zag die elite vaak als een residu van het verleden. De Europese identiteit werd gezien als een ideaal, waarvoor gevochten moest worden. In West-Europa daarentegen zien mensen hun Europese identiteit als een resultaat van eeuwen van historische ontwikkeling, dat er simpelweg is en waarvoor geen strijd geleverd hoeft te worden.
Europa koos na eeuwen onrust en spanningen voor een samenlevingsmodel met heel wat solidariteit en inkomensherverdeling. De huidige globalisering zet dat model onder druk.
De tientallen Melilla doden van 24 juni doen scherp de vraag rijzen: verergert de Europese aanpak de situatie voor migranten?
Er is eindelijk hoop voor platformwerkers, zoals pakjesleveranciers. Met een verplicht minimumloon wil Europa af van het misbruik van valse zelfstandigen door grote firma’s, zoals recent het schandaal met PostNL nog liet zien.
Een oliebedrijf wil honderden miljoenen schadevergoeding van Italië omdat het niet langer mag boren aan de Adriatische kust. Het Verdrag over het Energiehandvest maakt dit mogelijk. Het Europees Parlement eist een volledige terugtrekking uit dat verdrag als de Commissie niet over de brug komt met een aanvaardbare aanpassing.
