Artikels

In Nederland is de eerste Monitor Brede Welvaart verschenen. Die probeert de duurzaamheid van onze welvaart en welzijn eindelijk accuraat te meten. De kritiek op het onbetrouwbare bruto nationaal product krijgt vanwege de Nederlandse overheid daarmee een begin van antwoord.

Wie zal ons voeden? De boeren en boerinnen uit de hele wereld? Of de industriële voedselketen van agro-industrie en grootdistributie? De vraag is al oud maar wordt steeds prangender.

Terwijl vele landen volop in energietransitie zijn en hernieuwbare energie steeds sneller omarmen, blijven politici in België en Vlaanderen worstelen met dat voor iedereen zo belangrijke energievraagstuk. Hoe ziet ons energielandschap er nu uit?

Ik ben nu al meer dan twintig jaar ploegbaas op de luchthaven. We zijn moderne mijnwerkers. We werken in een schacht en met de hand laden of lossen we tot drie ton op veertig minuten.

In de wereld van de multinationals die heersen achter de schermen van de industriële landbouw beweegt nogal wat de jongste tijd. De jongste evolutie is de overname door het Duitse Bayer van het Amerikaanse Monsanto, bekend van Roundup en vroeger DDT.

Niet altijd valt het meteen op. Maar over bijna alle 40 interviews in het boek 'Voor de kost' hangt die grote uitdaging: zijn werkenden ook morgen sterk genoeg om zich succesvol te verweren tegen vele dreigingen en gevaren? Derde en laatste deel van het essay ‘Wat leert ons Voor de kost?’

180 landen rangschikken volgens hun milieuprestaties. Dat is wat Yale en Columbia samen realiseren met hun Environmental Performance Index. Al zijn er wel bedenkingen te maken.

Vele stemmen associëren werknemers met behoudsgezindheid. Ze beschermen zeker hun rechten. Maar conservatisme is allerminst wat de geïnterviewde werknemers in het boek 'Voor de kost' meest kenmerkt. Het is markant hoeveel verandering ze ambiëren, met straffe uitspraken, meest van al over milieu. Deel 2 van het essay ‘Wat leert ons Voor de kost?’

Veertig mensen lieten zich interviewen over hun heel diverse jobs voor het boek 'Voor de kost', een altijd aangename kennismaking. Wat komt nu bovendrijven uit al die gesprekken? Dat zoekt de auteur in het 3-delige Pala essay: Wat leert ons 'Voor de kost'?

Als big data de goudmijn vormen voor de meest dominante economische bedrijven ooit – Google, Facebook, Amazon en andere – is het dan houdbaar of verantwoord dat zij die gegevens gratis kunnen verwerven?

Werk, arbeidsbescherming en sociale zekerheid zijn ontzettend belangrijk. De EU laat al lang economische, handels- of financiële regels gelden maar kon het sociale Europa geen vorm geven. Dat kan nu met de Europese Arbeidsautoriteit (EAA). Lukas De Vos gidst ons.

Nu we forse achteruitgang meten van vogels, bijen en andere dieren, begint het te dagen dat we ook de wereldwijde erosie van de biodiversiteit echt ernstig moeten nemen. Maar nog altijd veel te traag.

Wat was het enige land dat in de financiële crisis z’n grootste bank aan het buitenland verpatste? En zo de nog grotere en potentieel gevaarlijker systeembank BNP-Paribas-Fortis maakte?

Rio Tinto omzeilt voor de door haar gecontroleerde Oyu Tolgoi mijn in Mongolië 700 miljoen dollar aan belastingen in Canada en Mongolië... met behulp van belastingparadijzen Nederland en Luxemburg.

Dat er meer dan genoeg redenen zijn om kritisch te zijn over de elektronische prikkeldraad die Google, Facebook en andere digitale supermachten in onze publieke ruimte plaatsen is bekend. Nu laat ook Unilever weten "niet te willen investeren in online platformen die verdeeldheid creëren".

Al in de PALA reportage over Afrikaans katoen uit 2004 verzuchtte een Senegalese boerenleider: “Men moet de tweedehandskledij uit Europa die ons overspoelt, verbieden. We moeten zelf de katoen verwerken.” Tien tot vijftien jaar later krijgt hij misschien dan toch wat hij wil.

Heeft de mensheid zichzelf veroordeeld tot een afschuwelijk dilemma? Ofwel de planeet redden, ofwel de mensen redden? Neen dus, of toch niet noodzakelijk, er is een uitweg van rechtvaardige duurzaamheid mogelijk.

Hoeveel heb je nodig van de aarde om alles wat je verbruikt, te produceren? Dat is wat jouw ecologische voetafdruk vertelt. Dit is de derde bijdrage van de artikelreeks ‘Hoe duurzaamheid meten’.

De groeiende ecologische schade heeft grote sociale gevolgen. Onlangs hebben ruim 15.000 wetenschappers de mondiale noodklok geluid. Is er een rechtvaardige ingreep mogelijk om de aarde nog leefbaar te houden, ook voor de volgende generaties? Een bijdrage van Jan Juffermans.

Als we naar alle vormen van hernieuwbare energie kijken, blijken die samen al aan bijna 10 miljoen mensen werk te verschaffen. Heel opvallend, Duitsland presteert ruim dubbel zo goed als België of Nederland, Denemarken doet zelfs ruim viermaal beter.