Portugal gaat in tegen Europese trend en legaliseert massaal migranten
woensdag, 23 augustus 2006 - 17:26
Bijna overal in de Europese Uniei voeren regeringen een heel restrictief beleid tegenover migranten en mensen zonder papieren, vaak onder druk van extreemrechtse of populistische partijen. De Portugese regering van de socialistische premier José Sócrates heeft midden augustus beslist het roer om te gooien en massaal verblijfsvergunningen uit te reiken aan alle migranten die al werki hebben of dat de komende maanden aangeboden krijgen in Portugal. Wie zich in Portugal wil vestigen, moet wel een arbeidscontract of een aanbod van een Portugese werkgever kunnen voorleggen. Alle illegale migranten, die al sinds 2002 in Portugal werken of er een eigen bedrijfje hebben, kunnen rekenen op volledige legalisering van hun situatie. Het zou in totaal om bijna een half miljoen mensen gaan, waarvan er ongeveer 200.000 illegaal in het land verblijven. Velen zijn afkomstig uit de voormalige Portugese koloniën in Afrikai en uit Brazilië en hebben al jaren bijgedragen tot de economische groeii van Portugal. Het was geen toeval dat de goedkeurig van de nieuwe wet samenviel met een bezoek van Sócrates aan Brazilië. Het lot van de 160.000 Braziliaanse migranten in Portugal, waarvan waarschijnlijk één op de drie geen geldige verblijfspapieren heeft, is al langer een twistpunt in de relaties tussen beide landen. Ook migrantenkinderen die in Portugal zijn geboren en er school lopen, krijgen een verblijfsvergunning. Dat geldt ook voor hun ouders als die nog geen papieren zouden hebben. Tegelijk met de nieuwe wet voert Portugal strengere straffen in tegen mensenhandelaars en bedrijveni die mensen zonder papieren aanwerven. Ook schijnhuwelijken worden strafbaar. Migrantenorganisaties zijn over het algemeen tevreden met de nieuwe wet die rekening houdt met hun jarenlange verzuchtingen. Toch richt de wet zich sterk op de noden op de arbeidsmarkt.
De achilleshiel van massamedia is het geregelde gebrek aan doorgedreven dossierkennis, en daardoor aan betrouwbaarheid en kwaliteit. Zo schrijft Peter Verlinden, VRT-journalist en gastdocent aan de KU Leuven, over het falen van deze media. Zijn bijdrage verdient een verspreiding bij een ruimer publiek.
Natuurlijk moet het goed leven kunnen zijn in Antwerpen. Als dat minstens 15 miljard euro kost, vereisen de belangrijkste vragen een antwoord… zoals: hoeveel zeewaterstijging kan de stad én de haven aan? Het is DE vraag voor alle grote havensteden.
Wil u zich nog eens opwinden over de bankencrisis? En vooral dan over hoe iedereen heeft betaald voor de stommiteiten van de grootbanken… behalve die bankiers zelf, en degenen die grof verdienden aan de ‘redding van de banken’.
Met op kop de staten Maryland en Vermont in 2010 hebben zowat dertig staten in de VS het wettelijk mogelijk gemaakt om een benefit corporation op te richten. Dergelijke bedrijven zijn in de eerste plaats bedoeld om het publiek goed na te streven.
Democratisch verkozen politici dragen een grote verantwoordelijkheid in het beheer van publieke diensten via onder andere intercommunales. Maar zij kunnen het niet alleen. In de 21ste eeuw wordt het tijd om de burger veel nauwer te betrekken bij het bestuur van publiekgoed.
2000 deelnemers zorgden op zaterdag 21 september 2002 voor een vliegende start van het Belgisch Sociaal Forum. Meer dan 150 organisaties hadden vooraf hun handtekening gezet onder de beginselverklaring van het Forum. Belgische vakbonden, NGO's, klassieke en nieuwe sociale bewegingen vonden elkaar voor een gemeenschappelijk project.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
