Wie kent dat dubbel gevoel bij het wijdverspreide enthousiasme voor subsidies? Ja, subsidies kunnen belangrijk zijn en er kunnen zelfs heel goede redenen voor zijn. Maar ook is er het grote probleem van afhankelijkheid, van willekeur en van administratieve overlast.
Vele Europeanen kanten zich bij verkiezingen of op andere manieren tegen toenemende ongelijkheid. Maar Europa krijgt die kloof van ongelijkheid niet verder dicht. Erger, ze groeit op diverse terreinen en het internationale EU-beleid leidt dikwijls tot meer ongelijkheid elders in de wereld.
Media weten het zeker: migranten sturen jaarlijks 490 miljard euro naar de landen van oorsprong. En vervolgens: in België bedragen deze geldtransfers ergens tussen 2 en 5 miljard euro. Hoe kan dat?
POLITIEKE DWAASHEDEN 8. Zelfs oude verschijnselen blijven ons koud pakken. Waar blijft een effectieve veiligheidspolitiek? Een doordacht migratiebeleid? Voor wanneer echt duurzame ontwikkeling?
Zeven Franstalige en Nederlandstalige politici hebben gedebatteerd over migratie en ontwikkeling. Zij deden dat na de presentatie van het Caritas International rapport Ons gemeenschappelijk huis.
Ontwikkelingsfonds Oikocredit wil het leven van mensen met weinig inkomen verbeteren, vooral in het Zuiden. Het zwaartepunt ligt bij microfinanciering voor financiële inclusie (79%), verder op landbouw (15%) en hernieuwbare energie (5%).
Het ontbreekt ons aan een ernstig migratiebeleid. En er is geen spoor van een ontwikkelingspolitiek die werkt. Wat dan? Een mondiaal basisinkomen is de beste hefboom om snelst en meest effectief welvaart en welzijn te verspreiden. Derde deel van de artikelreeks Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer.
Vorige bijdrage leerde: Europese politici verzuimen ernstig migratiebeleid uit te werken. Tweede grote falen: al ruim 50 jaar lukt het niet om wereldwijd een duurzame economie te stimuleren. Dit is deel twee van de artikelreeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.
De Switch programma's willen sociale en ecologische innovaties versterken en de transitie bevorderen naar efficiënte, circulaire en deeleconomieën. Bemoedigend maar te vroeg om de waarde echt in te schatten.
India bouwt al 20 jaar hekken op de grens met Bangladesh. China sluit de grens met Noord-Korea af en Saoedi-Arabië met Jemen. Niet enkel de VS, Israël of sommige Europese landen hebben iets met muren. Eerste artikel in de reeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.
Wie zal ons voeden? De boeren en boerinnen uit de hele wereld? Of de industriële voedselketen van agro-industrie en grootdistributie? De vraag is al oud maar wordt steeds prangender.
180 landen rangschikken volgens hun milieuprestaties. Dat is wat Yale en Columbia samen realiseren met hun Environmental Performance Index. Al zijn er wel bedenkingen te maken.
Je zal het zo dikwijls horen als mensen door armoede, honger of onrecht zijn geraakt. Veel kans dat hun ontzetting vergezeld geraakt van het voorstel om de welvaart in de wereld beter te verdelen. Die kijk is niet onjuist maar wel totaal ontoereikend opdat elke mens goed zou leven.
Al in de PALA reportage over Afrikaans katoen uit 2004 verzuchtte een Senegalese boerenleider: “Men moet de tweedehandskledij uit Europa die ons overspoelt, verbieden. We moeten zelf de katoen verwerken.” Tien tot vijftien jaar later krijgt hij misschien dan toch wat hij wil.
Pala is een koele minnaar van de duurzame ontwikkelingsdoelen. Bij de introductie ervan twee jaar geleden, noemden we ze een verbetering, maar dan vooral omdat de millenniumdoelstellingen een absoluut dieptepunt vormden onder de VN-verklaringen. Toch is het beter om een raamwerk voor duurzaamheid te hebben dan helemaal geen.
Voortaan is het Rikolto. Vredeseilanden maakt noodzakelijke keuze duidelijk om relevant te blijven en rol te spelen in de broodnodige wereldwijde transitie naar een duurzame voedseleconomie. Succes is gewenst maar niet gegarandeerd.
Voor activisten en voor hun bewegingen die ijveren voor mensenrechten, milieurechten, sociale bescherming of echte democratie loert altijd het gevaar van NGO-isering. Dan dreigt een professionalisering die hun doelstellingen allerminst dichterbij brengt.
How to truly leave no-one behind: het is geen geringe ambitie van dit rapport van Christelijke Mutualiteit, ACV en Wereldsolidariteit over de Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Ze vinden dat België ambitieuzer duurzame ontwikkeling moet nastreven en verdedigen hun prioriteiten.
Zwart geld en zwarte economie, fraude, kapitaalvlucht, belastingparadijzen, ze zijn aanzienlijk, belangrijk én schadelijk; dat is zo in België, Europa en de hele wereld. Maar hoe pak je ze best aan?
Elk jaar komt de Ontwikkelingsorganisatie van de Verenigde Naties (UNDP) met haar Rapport Menselijke Ontwikkeling. De editie van 2016 is uit en de grootste krachtlijn oogt niet fraai.
Er is de jongste weken veel belangstelling voor een Fins experiment met het basisinkomen. Kijk dan toch ook even richting Alaska waarvan alle inwoners, ook de kinderen, al sinds 1982 jaarlijks een dividend ontvangen.
Volgens sommigen gaan we er alleen maar op vooruit, anderen zien de ineenstorting nabij. Verwarrend is dat. Op zoek naar een wereld waarin nog meer mensen beter kunnen leven is meer nuance nodig, en vooral inzicht in wat juist de wereld humaner en duurzamer maakt.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
