Het begrip transitie haalt volop de media, meestal in combinatie met klimaat. Ook fundamentele oplossingen belanden op tafel met de Europese 'Green Deal'. Toch dringt onvoldoende door dat transitie in zowat alle sectoren moet, zeker ook landbouw: zelfs de Vlaamse milieubeweging focust op lichtpuntjes in de marge.
Als we een milieuvriendelijke en sociaal rechtvaardige voedselvoorziening willen, dan moet het Europese landbouw- en vrijhandelsbeleid volledig worden omgegooid. Dat maakten vorige artikels pijnlijk duidelijk. In dit laatste artikel: hoe moet het dan?
Bijen sterven massaal. Het Europees Parlement wil al lang maatregelen en botst hevig met de Commissie en de lidstaten die de bestuivers niet willen beschermen tegen pesticiden.
Onze voedselvoorziening is al tijden uitgegroeid tot een rampzalig systeem, niet milieuvriendelijk en sociaal onrechtvaardig. Zo leerde een eerste artikel. In deze tweede bijdrage licht Guus Geurts toe hoe het in de Europese landbouw van kwaad naar erger is gegaan.
Begin september kwam het VN klimaatbureau met een rapport over de relatie tussen voedselproductie, landgebruik en klimaatverandering. Conclusie: de landbouw moet totaal anders. Volgens milieu- en landbouwdeskundige Guus Geurts kán het ook anders. Dit is de eerste van drie bijdragen.
Vele Europeanen kanten zich bij verkiezingen of op andere manieren tegen toenemende ongelijkheid. Maar Europa krijgt die kloof van ongelijkheid niet verder dicht. Erger, ze groeit op diverse terreinen en het internationale EU-beleid leidt dikwijls tot meer ongelijkheid elders in de wereld.
De Europese vakbonden willen een voor de werknemers eerlijker Europa en bepleiten een vernieuwd Sociaal Contract voor Europa. Hebben ze de kracht daarvoor?
Welke politiek voeren om de industrie in Europa klimaatneutraal te maken? Welke industriële strategie is er nodig om zulke transitie te doen slagen in de komende dertig jaar? Welke instrumenten heeft een overheid daarvoor te beschikking?
Een fictieve krant uit 2024 - The Fair Times – bericht over wat in Europa verwezenlijkt zou kunnen zijn op het gebied van duurzame consumptie en productie.
In dit korte Zola-aanse, pamflettaire essay bouwt Barrez verder op inzichten die hij in de voorbije dertig jaar in uitvoerige publicaties rond (anti-) globalisering ontwikkeld heeft en die hij nu herleidt tot elf politieke dwaasheden van politici.
Onze economie vertoont nogal wat gebreken. Meer ruimte creëren voor coöperatieve ondernemingen biedt vele kansen voor een meer solidaire en duurzame welvaartscreatie.
Op dit ogenblik loopt een Europees initiatief onder de naam Rights for people, rules for corporations. Met deze petitie vragen al meer dan een half miljoen Europese burgers om de internationale handels- en investeringsverdragen grondig te herzien.
Privatisering van publieke diensten, het blijft een riskante keuze. Dat toont het falen van het outsourcing bedrijf Interserve dat in Groot-Brittannië 45.000 werknemers telt, één jaar nadat Carillion overkop ging.
‘Wil je schrijven over hoe teleurgesteld je bent in de politiek?’ vroeg een hoofdredacteur toen hij het nieuwe boek 11 politieke dwaasheden ontdekte. Ik respecteer vele politici, maar ja dus, om hun verontrustende collectieve falen te verkennen en voorbij de teleurstelling te kijken.
“Schokkend is dat: jullie politici wisten al die tijd dat het de verkeerde kant uitging.” Het nieuwe Pala boek is uit '11 politieke dwaasheden. 50 jaar schuldig verzuim van onze politici'. Hun zware falen vormt nu een gevaar voor samenleving, economie en planeet. Dit is de inleiding van het boek.
Onze politici verzuimden de toekomst voor te bereiden in de meest levensbelangrijke domeinen. Krijg zicht op hun ernstige falen met een presentatie van het nieuwe boek 11 politieke dwaasheden door Dirk Barrez.
Droogte dreigt dé plaag te worden voor de Europese landbouw. De voorbije 30 jaar waren droogteperiodes intenser en veelvuldiger. Klimaatverandering en bevolkingsgroei wegen op de watervoorziening. In die periode heeft droogte de Unie 100 miljard euro heeft gekost. Waterschaarste in zomer 2017 kostte alleen al de Italiaanse landbouwsector 2 miljard.
31 Nederlandse organisaties met in totaal bijna 3 miljoen leden of donateurs hebben de Petitie Brede Welvaart voor een kleinere ecologische voetafdruk aangeboden aan de regering en de Tweede Kamer.
Uit diverse hoeken komt er kritiek op maar Nederland beschikt sinds enkele weken wel over een ontwerp van klimaatakkoord om de opwarming van de aarde tegen te gaan.
Bij ons stuiten schoolmaaltijden die Lokaal, Ecologisch en Fair zijn (LEF) op de juridische hinderpaal dat bij openbare aankopen de laagste prijs moet winnen. Brazilië geeft deels voorrang aan lokale groenten en fruit. Het zou Europese regeringen kunnen inspireren.
Enkele Nederlandse organisaties willen een petitie indienen om te komen tot “een beleid voor verkleining van onze mondiale voetafdruk”, mede verwijzend naar de mensenrechten.
"Alle plastiek moet verdwijnen". Luke Ming Flanagan is een man met een zending. Fan van Flash Gordon en keizer Ming, met gelijkende baard. Dit Iers Europarlementslid, erg gesteld op zijn onafhankelijkheid, wil "zero waste". Een interview.
een multinational bestaat uit een moederbedrijf en filialen of vestigingen in minstens één ander land, meestal in heel veel landen zelfs. Belangrijk is dat het moederbedrijf die vestigingen controleert. In 2004 schat UNCTAD het aantal multinationale ondernemingen in de wereld op 64.000 met samen zowat 866.000 filialen waarin 53 miljoen mensen werken. Vroeger waren dochterbedrijven in grote mate het evenbeeld van het moederbedrijf en bedienden ze hun regionale markt. Vandaag zijn multinationals veeleer geëvolueerd tot complexe productieketens waarbij de filialen zich specialiseren in één of meer schakels daarvan. Dat productieproces raakt steeds meer en steeds sneller gefragmenteerd in een onophoudelijke zoektocht naar waar het kostenplaatje meest voordelig is. Zo komt het dat één derde van de wereldhandel zich afspeelt tussen vestigingen van multinationals. Zulke geïntegreerde netwerken verhogen sterk hun flexibiliteit. Maar de keerzijde is dat het voortbestaan van filialen veel onzekerder is en dat werknemers veel minder zeker zijn van hun job. Nog altijd hebben de meeste multinationals hun hoofdkwartier in de traditionele economische kerngebieden. Van de 500 grootste multinationale ondernemingen telde de Europese Unie er 163 in 2007, de Verenigde Staten 162 en Japan 67. Intussen zijn we al langer gewoon aan Zuid-Koreaanse multinationals, nu met 14 in de lijst. Sinds het Chinese bedrijf de personal computer afdeling van IBM heeft overgenomen in 2005 en de Indiër Lakshmi Mittal wereldwijd overduidelijk de staalproductie domineert, groeit het besef dat we snel zullen wennen aan multinationals uit andere opkomende industrielanden. China heeft al 25 bedrijven onder de 500 grootste, India 6 en Brazilië 5. Op basis van de omzet behaalde Wal-Mart in 2007 de eerste plaats, op de voet gevolgd door Exxon Mobil. Dan komen de andere oliefirma’s Shell en BP en op plaatsen vijf en zes vinden we de autobedrijven General Motors en Toyota. Verder vinden we bij de eerste tien DaimlerChrysler, ConocoPhilips en Total. Nu de bedrijfswereld zich steeds meer op mondiaal vlak organiseert, staan vakbonden voor de opgave om ook internationaal voor tegenwicht te zorgen. Zo is binnen Europa het alternatief van de Europese Ondernemingsraad gegroeid en mondiaal zijn de jongste jaren heel wat internationale kaderovereenkomsten gesloten.
