Klimaat

Overmatige consumptie en wegwerp typeren nog altijd de kledingindustrie. Kunnen gerecycleerde vezels de productie echt circulair en duurzaam maken? Hoe snel? En moet iedereen jaarlijks 12 tot 37 kilo kleren kunnen weggooien om te recycleren?

Veel en goedkoop geld vrijmaken om de klimaatcrisis te bestrijden is het doel van het 'Bridgetown Initiative'. Hoe belangrijk ook, er ontbreekt iets essentieel: hoe garanderen dat het geld goed wordt aangewend?

De prijs voor klimaatrechtvaardigheid is uitgereikt aan de Zweedse vakbonden die samen met bedrijven werken aan CO2-vrije industriële processen en echt duurzame jobs. Zij tonen hoe de ecologische transitie ook sociaal vaart kan krijgen.

Kunnen politici zich na hun ten gronde mislukte klimaatconferentie - er blijft veel te grote uitstoot van broeikasgassen - herpakken op de Biodiversiteitsconferentie in Montreal? Want voor biodiversiteit zitten we nog meer in het rood.

“Alleen bevlogen teksten en goede intenties in het begin van conferentie”. Afgevaardigden van het Europees Parlement weten waarom ze de eerste week van de klimaatconferentie in Egypte aan zich laten voorbijgaan. (Foto - overstromingen Pakistan 2022 treffen tientallen miljoenen)

Nog altijd bedreigt de inname van grond het meest de natuur. Maar klimaatverandering wordt snel de grootste oorzaak. Dat de populaties van wilde dieren in nog geen vijftig jaar gemiddeld twee derde daalden toont hoe dramatisch de biodiversiteit instort. Hoog tijd voor meer natuur.

Exact 39 jaar na de grootste betoging ooit in België is er op 23 oktober 2022 een cruciale klimaatmars. Roept het onderwijs opnieuw op om mee te demonstreren? Want ook nu staat de toekomst op het spel.

Indrukwekkend was de grote slavernij-herdenking: goede woorden, mooie beelden, indringende zang en natuurlijk het onderkennen van de vreselijke geschiedenis die onze voorouders hebben veroorzaakt. Met ongekend leed en negatieve gevolgen tot vandaag: de 'doorwerking' zoals het terecht werd genoemd. Wanneer herdenken we dan de 'Footprints' van de rijken?

Hoe zou wereld eraan toe zijn als ze klimaat en andere crises tijdig zou aanpakken? Die oefening onthult onze meest waarschijnlijke toekomst: we zullen de zwaarste prijs betalen voor te laat handelen. Lichtpuntje: er bestaan samenlevingen die heel ver vooruitkijken én handelen.

Waar slaan we de hernieuwbare energie uit zon en wind op die niet direct nodig is? Pompcentrales bieden veruit de grootste opslagcapaciteit. Noorwegen en Zwitserland hebben dat goed begrepen, alsook de VS, India en China. De EU scoort slecht, ondanks een fel gemediatiseerde Green Deal.

Wie wil weten waarom klimaatverandering leidt tot langere en nog hetere hittegolven, langdurige droogten, heviger bosbranden en waterbommen, kan een geïllustreerde degelijke uitleg goed gebruiken. Sommige massamedia bieden die ook.

In 2003 verscheen de eerste Pala nieuwsbrief 'Wie laat de zeppelins vliegen?' Een Spaanse luchtvaartmaatschappij bestelt nu als eerste luchtschepen die vanaf 2026 binnenlandse vluchten moeten verzorgen. Transitie: beter laat dan nooit.

Een oliebedrijf wil honderden miljoenen schadevergoeding van Italië omdat het niet langer mag boren aan de Adriatische kust. Het Verdrag over het Energiehandvest maakt dit mogelijk. Het Europees Parlement eist een volledige terugtrekking uit dat verdrag als de Commissie niet over de brug komt met een aanvaardbare aanpassing.

50 jaar geleden waarschuwt 'De grenzen aan de groei' dat de dominante economische dynamiek onhoudbaar is en zal botsen op de draagkracht van de aarde. De raad om, liefst snel, te evolueren naar een evenwicht is niet gevolgd.

2000-2021 is de droogste periode in het zuidwesten van Noord-Amerika sinds 800. In deze megadroogte zit de door de mens veroorzaakte klimaatverandering voor veel tussen.

We gooien de aarde zo snel vol met bergen plastics, met nu al 350.000 chemische stoffen, met zware metalen, ggo’s en andere ‘nieuwe entiteiten’ dat we de risico’s en gevaren daarvan niet langer meester is.

Een reactie uit academische hoek “dat een zeeniveaustijging van 1 of meer meter in een eeuw eigenlijk niet kan” nodigt uit tot vergelijken met het IPCC rapport en het verduidelijken van mogelijke snelle niet-lineaire verandering.

Elektrische auto’s verschijnen vanaf de jaren 1880. Zelfs de snelle batterijwissel is 100 jaar oud. Maar waarom het vandaag gemakkelijk doen als moeilijk ook kan? De wereld verslikt zich in de loodzware investeringen, materiaalverspilling en maatschappelijke kosten van laadpalen.

In mei 2021 stoot het Exxon management op klimaatverzet en moet drie nieuwe bestuurders aanvaarden. Maar het bedrijf, lang een ontkenner van de opwarming, vaart nog steeds geen aanvaardbare klimaatkoers.

TRANSITIE. HOE HET NIET MOET 1. Vóór 1900 reden er al elektrische auto’s. Ze werden vlug industrieel geproduceerd. Weinig illustreert beter de aberrant trage, inefficiënte aanpak van duurzaamheidstransities dan de huidige herinvoering van de elektrische auto.

De pandemie toont klaar het onvermogen van vele politici om zelfs met de meest dringende crisis om te gaan. Het laat zich raden hoe slecht ze de klimaat- en andere crises aanpakken die minder snel evolueren. Ongefundeerd optimisme zal niet helpen om deze gevaarlijke non-politiek te doorbreken.

Het IPCC en de klimaattop in Glasgow gaan ervan uit dat de zee in 2100 maximaal een meter is gestegen. Maar hoe zeker is dat als het water in het verleden bij vergelijkbare CO2-concentraties wel 4 tot 5 meter per eeuw steeg? En wetenschappers een snel afkalven van de ijskappen mogelijk achten?

Het valt niet te begrijpen dat nog in 2021 het klimaatrapport van het IPCC én vele media er zo hard op blijven focussen “dat de huidige klimaatverandering van mensenhand is…“ Die leerfase zou al tientallen jaren achter de rug moeten zijn.

De ooit onaantastbare managers van ExxonMobil, Royal Dutch Shell en andere oliemultinationals zijn in het verweer gedreven voor hun klimaatpolitiek. Rechters en aandeelhouders laten hen niet langer ongemoeid.

Sinds begin 2020 verbiedt een internationaal verdrag kernwapens. Naast de humanitaire gevolgen vragen de risico's van nucleaire winter en vuurstormwolken aandacht en groeit bezorgdheid over de ecologische gevolgen van een 'beperkte' inzet van kernwapens.