De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) is opgericht in 1919 en verenigt regeringen, werkgevers en werknemers uit de 187 lidstaten in één organisatie, een unicum.
POLITIEKE DWAASHEDEN 9. Steeds minder Europeanen hebben zelf nog oorlog en dictatuur meegemaakt. Het kan verklaren waarom politici extremistisch gevaar onderschatten, een pijnlijke vergissing want extremisme is nooit weggeweest.
Jef Peeters las het boek Voor de kost, verrijkt het debat over waardig werk en kijkt breed: ja, we zijn ontzuild; maar we zijn ook ontworteld… als we er niet in slagen het ecologische én het sociale samen aan te pakken.
Goede voorbeelden kunnen stimuleren, zoals de coöperaties uit buurland Duitsland. Eind 2017 zijn ze met meer dan vijfduizend vijfhonderd. Samen tellen ze bijna twintig miljoen leden.
“Wat indien we de klimaatcrisis zouden behandelen zoals het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog?” Zo vraagt oud-TV-journalist Bill Moyers zich af in een toespraak voor de conferentie 'Covering Climate Now'.
POLITIEKE DWAASHEDEN 8. Zelfs oude verschijnselen blijven ons koud pakken. Waar blijft een effectieve veiligheidspolitiek? Een doordacht migratiebeleid? Voor wanneer echt duurzame ontwikkeling?
Al een jaar leren we leven met GDPR. Zijn burgers nu beter beschermd tegen digitale reuzen als Google en Facebook? Of leven we met een vals gevoel van veiligheid?
De meeste landen keurden de VN-verklaring voor rechten van boeren en boerinnen goed. Nederland was daar niet bij. België evenmin, zelfs al waren de drie regionale landbouwministers voor.
POLITIEKE DWAASHEDEN 7. In 1961 wil de VS een mens op de maan krijgen vóór het einde van het decennium. Acht jaar later lukt dat al. Dat is de kracht van door overheid gestuurde technologie.
De Ecopower CoopWijzer is vernieuwd met de resultaten van 2018. Veel blijft positief. Maar het financiële verlies van 1,25 miljoen euro valt meest op. Dat vraagt uitleg.
Welke politiek voeren om de industrie in Europa klimaatneutraal te maken? Welke industriële strategie is er nodig om zulke transitie te doen slagen in de komende dertig jaar? Welke instrumenten heeft een overheid daarvoor te beschikking?
Zeven Franstalige en Nederlandstalige politici hebben gedebatteerd over migratie en ontwikkeling. Zij deden dat na de presentatie van het Caritas International rapport Ons gemeenschappelijk huis.
Beloofd voor 2017 en eindelijk klaar. Global Environment Outlook 6 confronteert ons met de dramatische toestand van de aarde en haar natuurlijk kapitaal. En herinnert eraan dat we zonder gezond milieu nergens staan voor onze welvaart en welzijn.
Een fictieve krant uit 2024 - The Fair Times – bericht over wat in Europa verwezenlijkt zou kunnen zijn op het gebied van duurzame consumptie en productie.
POLITIEKE DWAASHEDEN 5. Publieke goederen maken samenlevingen echt welvarend. Maar het gevoel leeft dat we te weinig krijgen voor onze bijdragen in de gezamenlijke pot. Terecht, andere landen presteren veel beter.
Waarom doen we FN niet cadeau aan de Verenigde Naties, op één voorwaarde? De geproduceerde wapens mogen enkel terechtkomen bij legitieme en democratisch gecontroleerde politiemachten.
In dit korte Zola-aanse, pamflettaire essay bouwt Barrez verder op inzichten die hij in de voorbije dertig jaar in uitvoerige publicaties rond (anti-) globalisering ontwikkeld heeft en die hij nu herleidt tot elf politieke dwaasheden van politici.
POLITIEKE DWAASHEDEN 4. De politiek is weggegleden van zelfs maar de schijn van eerlijke fiscaliteit. Dat ondermijnt sociale rechtvaardigheid en milieuvriendelijkheid, zo belangrijk voor goede samenlevingen.
Hoeveel anders mag de andere zijn eer hij het etiket psychiatrische patiënt krijgt? We moeten naar mensen kijken, niet naar diagnoses. Interview met verpleegkundige Philippe De Coninck.
Onze economie vertoont nogal wat gebreken. Meer ruimte creëren voor coöperatieve ondernemingen biedt vele kansen voor een meer solidaire en duurzame welvaartscreatie.
Op dit ogenblik loopt een Europees initiatief onder de naam Rights for people, rules for corporations. Met deze petitie vragen al meer dan een half miljoen Europese burgers om de internationale handels- en investeringsverdragen grondig te herzien.
POLITIEKE DWAASHEDEN 3. Met hun keuze om geld alle vrijheid te geven, laten politici de samenleving in de steek op misdadige wijze. Grootbanken misbruiken die vrijheid compleet en storten ons in de zwaarste financiële crisis sinds tachtig jaar.
De democratie-index 2018 biedt een interessant beeld van de democratie in meer dan 160 landen. België presteert echt niet goed, Nederland doet het veel beter, al is het niet top.
het IMF is - samen met de Wereldbank - opgericht in 1944 in Bretton Woods (zie ook onder dat trefwoord). 185 landen zijn lid. Met bijna 17 procent van de stemmen bezit de VS – de grootste aandeelhouder – als enige een vetorecht. Beslissingen vereisen immers een meerderheid van 85 procent. Erg democratisch functioneert het IMF dus niet. De Europese Unie kan ook boven die 15 procent drempel uitkomen maar slaagt er niet in gezamenlijk op te treden. Het IMF moet de wereldeconomie in goede banen leiden en houdt zich daarom bezig met de ondersteuning van munten, de financiële stabiliteit en de kredietverlening aan staten. Maar er rijst kritiek op zijn groeimodel en het éénzijdige en onvoorwaardelijke geloof in liberalisering en privatisering. De IMF activiteit blijft immers niet zonder gevolgen voor het sociale beleid van landen. Lidstaten die steun wensen van IMF en Wereldbank moeten hun economie aanpassen en die structurele aanpassingsprogramma’s voorzien dikwijls zware besparingen met nefaste gevolgen voor onderwijs, gezondheidszorg, werkgelegenheid, armoedebestrijding. Zeker t.a.v. ontwikkelingslanden in geldnood is het IMF heel machtig want ze zijn afhankelijk van het Fonds om aan geld te geraken bij financiële instellingen. De macht in het Fonds is verdeeld volgens het aandeel dat landen hebben in het kapitaal. Veel macht dus voor wie veel geld heeft, voor de rijke landen. Dan is het wel vreemd dat de landen van de Europese Unie met veel meer kapitaalsinbreng dan de VS, er niet in slagen om hun meer sociale opvattingen, hun concept van de welvaartstaat en van de sociaal en ook ecologisch gecorrigeerde markteconomie door te drukken. Het is dus niet zonder reden dat er mondiaal protest te horen is tegen het IMF en dat de internationale vakbondswereld en de Internationale Arbeidsorganisatie wijzen op de negatieve sociale gevolgen en druk uitoefenen. Het IMF moet dringend zijn historische opdracht terugvinden, namelijk om de economieën en het geldverkeer zo te begeleiden dat de levensstandaarden verhogen, iedereen werk heeft en we kunnen leven in een meer welvarende en vreedzame wereld. De jongste jaren verliest het Internationaal Monetair Fonds van zijn pluimen en zijn invloed. Nogal wat ontwikkelingslanden betalen hun schulden af om af te raken van hun afhankelijkheid. Vooral in Azië onderzoeken de nieuwe succesvolle economieën, die op een immense berg geld zitten, of er alternatieven zijn voor het IMF. En zelfs de regeringen van arme landen hebben nu de keuze om niet langer aan te kloppen bij IMF of Wereldbank maar leningen aan te gaan bij bijvoorbeeld China.
