Duiding

Ook de journalistiek van de openbare omroep mag eens goed dooreengeschud worden, maar niet op de manier die de Vlaamse regeringsonderhandelaars voor ogen hebben. Een bijdrage van Peter Verlinden, voormalig VRT-journalist.

De voorbije zomermaanden hebben tal van politici hun uiterste best gedaan om hun dwaasheden te etaleren. Ze vertonen complete onmacht en zelfs onwil om de wereld duurzamer, veiliger of welvarender te maken, laat staan democratischer.

3 WAAR MOET HET NAARTOE? Net als voor de ecologische duurzaamheid stelt zich ook de prangende rechtvaardigheidsvraag: waar liggen de grenzen van wat mensen en samenlevingen kunnen (ver)dragen? Wat is de sociale ondergrens van een menselijke samenleving?

De journalistieke wereld is slecht voorbereid om over extreemrechts te berichten. Dat was het geval in 1991 bij de eerste Zwarte Zondag en dat is 28 jaar later nog altijd zo. VRT-journalist Peter Verlinden serveert een scherpe analyse met een flagrante hoofdrol voor een voormalig Kamervoorzitter en tv-Wetstraatjournalist.

1 WAAR MOET HET NAARTOE? Tal van systeemcrises roepen om een dringende aanpak maar politiek blijft in gebreke. Gelukkig kunnen ook samenleving en bedrijven in actie komen. Dan is de sleutelvraag: waar moet het naartoe met de economie want die is veel breder dan doorgaans aangenomen.

Jef Peeters las het boek Voor de kost, verrijkt het debat over waardig werk en kijkt breed: ja, we zijn ontzuild; maar we zijn ook ontworteld… als we er niet in slagen het ecologische én het sociale samen aan te pakken.

Al een jaar leren we leven met GDPR. Zijn burgers nu beter beschermd tegen digitale reuzen als Google en Facebook? Of leven we met een vals gevoel van veiligheid?

Zijn we veroordeeld tot een afschuwelijk dilemma? Ofwel de planeet redden, ofwel de mensen redden? Neen dus, of toch niet noodzakelijk, er is een uitweg van rechtvaardige duurzaamheid mogelijk, tegelijk sociaal én ecologisch.

"Als kankerpatiënt ben ik dankbaar voor de fantastische verwezenlijkingen van wetenschap en technologie. Als doctor is mijn geloof dat hun vooruitgang bijdraagt aan een betere wereld zwaar aangetast." Een pleidooi voor democratie in een achterhaald onderzoeksysteem.

Op klimaatmarsen verwijzen betogers wel eens naar hun deelname aan de grote vredesbetogingen uit de jaren tachtig. Dat is niet zo verwonderlijk, telkens is de belangrijkste motivatie een existentiële bedreiging voor de mensheid. Voor elke samenleving in alle tijden is het een cruciale vraag: hoe komen massabewegingen tot stand? 

Er ontstaan steeds meer energiecoöperaties, van Bronsgroen in Limburg tot CoopStroom in Brugge. Als ze goed presteren, helpen ze ons met de dringende energietransitie. Dan zijn er veel burgers, o.a. klimaatbetogers, nodig om hen te financieren. Maar hoe kunnen die het potentieel van die jonge bedrijven inschatten?

Zowat alles wat moet tegen klimaatverandering maakt onze economie en ons leven beter. Heel stom is dat politici dat nu al decennia verzuimen. Als eind 2018 iets wat zich een regering noemt koopkracht en klimaat als prioriteiten durft geven, klinkt dat hol … hol … … hol

We worden gevolgd en geclassificeerd. Onze meest persoonlijke gegevens, overtuigingen, zelfs persoonlijkheidskenmerken zijn koopwaar geworden. In plaats van hen te beschermen tegen datareuzen profiteren overheden ervan om zelf grootschalig burgers te bespioneren.

Het ontbreekt ons aan een ernstig migratiebeleid. En er is geen spoor van een ontwikkelingspolitiek die werkt. Wat dan? Een mondiaal basisinkomen is de beste hefboom om snelst en meest effectief welvaart en welzijn te verspreiden. Derde deel van de artikelreeks Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer.

Hoe ons geld investeren in een duurzame toekomst? Hoe met ons geld transitie maken? Daar zoekt de CoopWijzer van Pala naar.