Wereld

Er zijn 10.000 planten die we kunnen eten. Daarvan gebruiken we er maar 150. Voor 85 procent eten we rijst, tarwe, maïs en aardappelen.

PLANETAIRE  GRENZEN - INLEIDING Iets doodeenvoudig vatten vele politici maar niet: wie zijn kapitaal opeet, zal de levensstandaard zien dalen; het natuurlijke kapitaal van de aarde verbranden leidt tot verarming. Toch laten ze onze economie draaien alsof iemand het eigen huis zou opstoken… Een artikelreeks over onze meest belangrijke grenzen.

Zowat alles wat moet tegen klimaatverandering maakt onze economie en ons leven beter. Heel stom is dat politici dat nu al decennia verzuimen. Als eind 2018 iets wat zich een regering noemt koopkracht en klimaat als prioriteiten durft geven, klinkt dat hol … hol … … hol

Op 10 december viert de mensheid een unieke bladzijde uit haar lange verhaal. Maar de zeventigste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens krijgt niet de passende aandacht.

Conflicten over grond en andere conflicten zijn talrijk in Brazilië. De laatste jaren nemen de betwistingen met de traditionele volkeren sterk toe. Dat heeft alles te maken met het verder oprukken van de agro-industrie in de Cerrado en het Amazonegebied.

Zowat alles is al gezegd over klimaat. En wat is er gedaan?

We worden gevolgd en geclassificeerd. Onze meest persoonlijke gegevens, overtuigingen, zelfs persoonlijkheidskenmerken zijn koopwaar geworden. In plaats van hen te beschermen tegen datareuzen profiteren overheden ervan om zelf grootschalig burgers te bespioneren.

De Internationale Overeenkomst over Migratie kan niet op algemene instemming rekenen. Wie een oordeel wil vormen, kan best het document van 34 pagina’s lezen. Dat zijn er niet zoveel, vergelijk bv. met het op tafel liggende Brexit voorstel.

Het ontbreekt ons aan een ernstig migratiebeleid. En er is geen spoor van een ontwikkelingspolitiek die werkt. Wat dan? Een mondiaal basisinkomen is de beste hefboom om snelst en meest effectief welvaart en welzijn te verspreiden. Derde deel van de artikelreeks Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer.

Vorige bijdrage leerde: Europese politici verzuimen ernstig migratiebeleid uit te werken. Tweede grote falen: al ruim 50 jaar lukt het niet om wereldwijd een duurzame economie te stimuleren. Dit is deel twee van de artikelreeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.

De Switch programma's willen sociale en ecologische innovaties versterken en de transitie bevorderen naar efficiënte, circulaire en deeleconomieën. Bemoedigend maar te vroeg om de waarde echt in te schatten.

India bouwt al 20 jaar hekken op de grens met Bangladesh. China sluit de grens met Noord-Korea af en Saoedi-Arabië met Jemen. Niet enkel de VS, Israël of sommige Europese landen hebben iets met muren. Eerste artikel in de reeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.

Welke politici geloven echt dat ze genoeg doen inzake klimaat? Het nieuwe klimaatrapport focust op 1.5° opwarming. Maar net hun decennialange getalm maakt dat onbereikbaar, het wordt 3° en meer. Ze weten al lang dat de klimaatstrijd veel harder moet gevoerd.

Pala verleende graag haar kleine bijdrage  aan de werkgroep Thinking beyond our usual silos van The Club of Rome EU-chapter, gevestigd in Brussel. Want de zoektocht naar hoe we in onze sterk gecompartimenteerde wereld uit onze verstikkende silo’s geraken, verdient alle aandacht.

Meest bekend is de Club van Rome van De grenzen aan de groei, een rapport uit 1972 dat accuraat de toename van de CO2-concentratie voorspelde, veroorzaakt door de mens. De Club zelf is opgericht in 1968 en viert in oktober haar 50ste verjaardag.

Apple heeft 14,3 miljard euro op een geblokkeerde rekening gestort. Dat is de volledige som aan achterstallige belastingen en intresten die het bedrijf aan Ierland moet betalen... als het ook in beroep ongelijk krijgt.

Het jongste rapport van de Club van Rome is opgehangen aan de diverse betekenissen van 'Come On!'

Het is verleidelijk om te kijken naar wat goed loopt. Natuurlijk is het positief dat mensen langer en beter leven. Maar hoe duurzaam is die welvaart? Zijn de systemen waarop ze steunt wel robuust? Vervelend maar waarschuwen is noodzakelijk: er dreigt snel een systeemcrisis voor de aarde.

Nieuw handboek wil de verduurzaming van onze economie mee bevorderen. Maar is zo'n omvangrijk boek echt een hulp voor ondernemers?

Het rapport Achter de streepjescode kijkt achter de onmenselijke werkomstandigheden en vrouwendiscriminatie in ons voedingssysteem, en de ongelijke verdeling van de opbrengsten. Het legt de vinger op de wonde: de macht van voedings- en distributiegiganten stijgt nog altijd.

Wie zal ons voeden? De boeren en boerinnen uit de hele wereld? Of de industriële voedselketen van agro-industrie en grootdistributie? De vraag is al oud maar wordt steeds prangender.

The future we don’t want is een studie over de kwalijke gevolgen die klimaatverandering kan opleveren voor de grootste wereldsteden. We kunnen ons maar beter voorbereiden zoals veel steden nu al doen. Want zelfs met de meest geslaagde klimaatpolitiek wordt het warmer.

In de wereld van de multinationals die heersen achter de schermen van de industriële landbouw beweegt nogal wat de jongste tijd. De jongste evolutie is de overname door het Duitse Bayer van het Amerikaanse Monsanto, bekend van Roundup en vroeger DDT.