During the heydays of apartheid, Flanders featured one of the world’s most archaic pro-apartheid lobbies. Something more fundamental was at work than language affinity. The Action Committee on Southern Africa managed to constitute a broad-based coalition in Flanders to better hit where it hurt.
Nog altijd is er maar één iets waarvoor alles moet wijken: klassieke oorlog. Hoe kunnen politici uitleggen dat ze pas bij verwoestend wapengeweld echt energietransitie uitvoeren? Hoog tijd om de ‘nieuwe oorlogen' tegen milieucatastrofes, moordende ongelijkheid en voortdurende aanslagen op mensenrechten te voeren en te winnen.
Wie en wat houdt de junta van Myanmar overeind? Jan Servaes licht toe waarom dit bloedige regime niet meteen zal verdwijnen. Hij maakt duidelijk hoe een groot deel van de bedrijfswereld collaboreert en China een heel dubbelzinnige rol speelt.
Teisteren een aanslepende burgeroorlog en steeds meer repressie door het leger de inwoners van Myanmar? Blijft hun land de weg opgaan van Syrië? Jan Servaes bericht uitvoerig.
De ommekeer in Afghanistan zoog de voorbije weken veel aandacht weg bij tal van media. Dan schiet er vaak weinig journalistieke kracht over voor andere belangrijke evoluties, zoals bv. de oorlog in Tigray, in feite in zowat de hele Hoorn van Afrika en zelfs daarbuiten.
Zowat alle lichten springen op rood als het over corruptie gaat in Thailand. Het vertrouwen van de Thai dat hun regering misbruiken aanpakt, is de jongste jaren gekelderd: ze zien voortdurend dat de machthebbers vrijuit gaan. ACHTER DE THAISE GLIMLACH 4.
Terwijl de Thaise (militaire) regering de staatsgreep in Myanmar aanvankelijk afdeed als een 'binnenlandse aangelegenheid' heeft een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Thailand op 6 juni toch zijn bezorgdheid uitgesproken over het aanhoudend geweld bij de buren.
Terwijl de internationale aandacht voor de situatie in Myanmar blijft groeien, wordt in de hele wereld op 5 juni, Wereldmilieudag, een mensenrechtencampagne genaamd 'Sta achter Myanmar' gelanceerd.
Terwijl boeddhistische monniken de zogenaamde saffraanrevolutie ïnitieerden, drijft Generatie Z van Myanmar de huidige protestbeweging tegen de militaire staatsgreep. Universiteiten zijn belangrijk in hun verzet.
Myanmar balanceert op de rand van chaos, een nieuw Syrië dreigt. Tegenstanders oefenen druk uit maar de internationale gemeenschap aarzelt om de junta te boycotten. Dit overzicht legt bloot waar hij financieel pijn kan worden gedaan.
Sinds de staatsgreep van 1 februari pogen binnen- en buitenlandse tegenstanders van het militaire regime, zoals de Civil Disobedience Movement (CDM), de National Unity Government (NUG) en veel OESO-regeringen, druk uit te oefenen op de junta, de Tatmadaw of State Administrative Council (SAC).
De sterk gecontesteerde staatsgreep in Myanmar belandde op de topbijeenkomst van de Associatie van Zuidoost-Aziatische landen. Na zijn analyse 'van genocide naar staatsgreep' bespreekt Jan Servaes de reactie van de landen in de regio.
De militaire staatsgreep op 1 februari stort Myanmar in grote onrust. Massaprotesten, stakingen en bruut geweld, inclusief moord op ongewapende burgers, drijven het land naar de chaos. Is Myanmar een nieuw Syrië?
In vele landen hebben maar weinig mensen toegang tot geld. Ook in Ethiopië lenen de meesten gedwongen aan buitensporige intresten bij niet-officiële kredietverleners. De bestaande spaar- en kredietcoöperaties zouden een oplossing kunnen bieden… maar moeten dan wel beter kunnen presteren.
In 2018 publiceerde Pala het pleidooi 'Eerlijk Aandeel in de Aarde als een recht voor alle mensen'. Het idee Footprint Justice of eerlijk verdeelde voetafdruk zoekt nu steun bij de Wellbeing Economy Governments die welzijn expliciet belangrijk achten.
Met hun activiteiten brengen bedrijven geregeld ergens ter wereld schade toe aan mensen en milieu. Om hen te dwingen mens en milieu overal te respecteren, is er het voorstel van een zorgplichtwet.
In het Amerikaanse Portland opereren tegen de wil van de lokale verkozenen federale agenten in niet-gemarkeerde voertuigen. In camouflagepakken en zonder enige identificering pakken ze vreedzame betogers op. Zelfs is er al geschoten met “minder dodelijke” kogels.
China is vervelend voorspelbaar als het gaat om het streven naar democratie en zeggenschap in de samenleving. Voor deze éénpartijstaat en dictatuur horen die niet te bestaan, niet in China en niet in Hongkong.
De Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen brengt geen verheugend nieuws. Eind 2019 is het aantal ontheemden of vluchtelingen in de wereld gestegen tot 79,5 miljoen mensen. Dat is bijna een verdubbeling sinds 2010.
Staren we ons blind op de Verenigde Staten van America First, en zien we niet of te weinig dat er ook een ander Amerika is? Het is dat land dat Monika Triest ons wil tonen in haar boek.
"Het coronabeleid kost 10.000 het leven, stort iedereen in een verwoestende lockdown en belast zwaar onze toekomst… terwijl bijna alle ellende te vermijden viel. Wie ons moest beschermen, deed dat niet. Voor een veilige exit zijn ze onbetrouwbaar. Ze zijn verantwoording schuldig." Een nieuw Pala boek stelt de coronavragen scherp.
Het veelgeplaagde Internationaal Strafhof in Den Haag (ICC) ligt onder vuur, van Afrikanen, van de Filipijnse president Duterte, en van president Trump, hoewel de VS geen lid is.
Maar waar ook de migratiedruk zich het scherpst laat voelen, in Syrië, Turkije of Griekenland, in Libië, Italië of elders, zeker is dat vele landen en regio’s falen inzake migratie en burgerschap. Dit moet beter.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
