Zijn er valabele redenen om het eventuele verdwijnen van USAID te betreuren? Weinig. Want de wereld heeft vooral meer ernstige internationale samenwerking nodig.
Waarom is de éne samenleving welvarend en de andere niet? Zelfs als ze dezelfde natuurlijke omgeving en cultuur delen? De Nobelprijs economie 2024 is een goede reden om het boek 'Why Nations Fail' onder de aandacht te brengen.
Daron Acemoglu, Simon Johnson en James A. Robinson zijn in oktober 2024 bekroond met wat gemakshalve de Nobelprijs Economie heet. Ze kregen die “voor hun studies over hoe instellingen worden gevormd en hoe ze welvaart beïnvloeden”.
Indien rijke landen vanaf 1970 twee à drie procent van hun inkomen hadden gedeeld, zou de wereld veel minder ongelijkheid, armoede en noodgedwongen migratie kennen. Die visie van o.a. Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen heeft het niet gehaald… al blijft de noodzaak.
Als in België een groter bedrijf zoals Audi Brussel onderuit gaat, stijgt gegarandeerd veel gejammer op en worden fundamentele vragen ontweken. Waarom is onze toekomstgerichte industriële dynamiek zo zwak? Kon de elektrische auto niet, zoals de tram, de wereld vanuit België veroveren?
Het loopt al vijf jaar niet lekker met de menselijke ontwikkeling. En de internationale samenwerking vlot allerminst. Die feiten brengen emotierijke vragen in het Human Development Report. Waarom zitten we zo vast? Hoe de impasse doorbreken?
In volle coronatijd kon de wereld maar doordraaien met behulp van digitale communicatie. Toch ontbreekt het de wereld net aan een ambitieus doel inzake communicatie.
Veel en goedkoop geld vrijmaken om de klimaatcrisis te bestrijden is het doel van het 'Bridgetown Initiative'. Hoe belangrijk ook, er ontbreekt iets essentieel: hoe garanderen dat het geld goed wordt aangewend?
11.11.11, en ook de Verenigde Naties, vragen al lang dat migranten veel goedkoper geld kunnen verzenden naar ontwikkelings-landen… Maar een echte oplossing brengen ze niet, die moet blijkbaar uit een heel andere hoek komen.
Internationaal geld verzenden goedkoper maken is het doel als TransferWise in 2011 een vliegende start neemt. Al snel maakt de jonge onderneming die ambitie waar en vanaf 2017 is ze zelfs rendabel.
Het is goed nieuws als zoet water nacht en dag te oogsten valt uit de lucht; nog beter als dit geen energie vergt. Die vitale oplossing hebben onderzoekers in Zurich uitgedokterd.
Na het missen van de industriële revolutie en veel onheil moderniseert China via een uitgesproken marktaanpak. In 'Onweer over China 3' betoogt de auteur dat Xi Jinping kiest voor staatskapitalisme én totalitaire macht… Het leidt tot een gedesoriënteerd China.
China mist de industriële revolutie en belandt in het zwaarste onweer. Na het fiasco van de communistische modernisering volgt een staatsgeleid kapitalisme… onbuigzaam autoritair, zo toont het bloedbad van Tiananmen. Vervolg van 'Onweer over China'.
We beleven een soort China gekte en het is opletten dat ze niet blind maakt, zo begint Hugo Van de Voorde zijn nieuwe boek 'Onweer over China'. Uit de inleiding dit eerste deel: China mist rond 1800 de industriële revolutie wat uitmondt in de ultieme vernedering door Japan.
Nog maar eens stellen academici de voortdurende mislukking vast van grote irrigatieprojecten in Afrika. Dat was 35 jaar geleden ook al zo. Maar wat besluiten we nu uit die aloude kennis: is dit systemisch falen van ontwikkelingssamenwerking te keren of beter stoppen?
Effectieve financiering, daadwerkelijke politieke wil en robuuste communicatie kunnen de sleutel zijn tot het bereiken van de SDGs... en mikken op 2050 om ze echt te bereiken, zo betoogt Jan Servaes.
Hoe communiceren in COVID-19 tijden? Dat is de vraag die prof.em. Jan Servaes wil beantwoorden. Met dit artikel, meteen het langste, start de reeks Communicatie in het COVID-19 tijdperk.
Essay DUURZAME ONTWIKKELING IN CORONATIJDEN 3. De huidige COVID-19 pandemie dwingt ons om onze strategieën en perspectieven inzake duurzame ontwikkeling te heroverwegen. Die opdracht neemt Jan Servaes ter harte in het derde en laatste deel van zijn essay Duurzame ontwikkeling in coronatijden.
Essay DUURZAME ONTWIKKELING IN CORONATIJDEN 2. Ondanks hun relevantie bevatten de duurzame ontwikkelingsdoelen of SDGs nog steeds grote hiaten en beperkingen. Jan Servaes licht ze toe in deel 2 van zijn essay Duurzame ontwikkeling in coronatijden.
DUURZAME ONTWIKKELING IN CORONATIJDEN 1. Wat met duurzame ontwikkeling nu een virus onze vertrouwde wereld volledig overhoop haalt? Jan Servaes schreef er het essay Duurzame ontwikkeling in coronatijden over. Een tekst om uw aandacht bij te houden, vandaag een geschenk voor het gemoed. Dit deel 1.
27 jaar lang konden de CIMIC hogeschool opleidingen van Interculturele Transities en Intercultureel Management velen boeien. Maar najaar 2020 gaan ze niet meer van start. Dit zijn uittreksels uit de afscheidsbrief van coördinatrice Willeke Van Herreweghe. Het gedachtegoed leeft deels voort in de vzw CIMIC.
Maar waar ook de migratiedruk zich het scherpst laat voelen, in Syrië, Turkije of Griekenland, in Libië, Italië of elders, zeker is dat vele landen en regio’s falen inzake migratie en burgerschap. Dit moet beter.
“Ons recept is om sociale verandering mogelijk te maken via het versterken van sociale organisaties.” André Kiekens van 'We Social Movements' merkt hoe hard mensen wereldwijd nastreven wat men hier probeert af te breken….
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
De jongste decennia hebben de financiële markten veel meer vrijheid gekregen. Die financiële globalisering zorgt voor een spectaculaire aangroei van het zogenaamde flipperkapitaal dat de wereld rondflitst op zoek naar snelle en hoge winsten. Meer dan eens heeft dit geleid tot financiële crises die ontzettend veel mensen hun werk en inkomen kosten. James Tobin, Amerikaans econoom en Nobelprijswinnaar, stelde al in 1978 voor om een kleine belasting van bijvoorbeeld 0,1 procent te heffen op munt- of valutatransacties. Grote voordeel daarvan is dat het de speculatie door flitskapitaal zal afremmen: speculanten moeten immers bij elke wisseloperatie deze taks ophoesten. Als tweede voordeel is er de fikse opbrengst. Zo kan deze mondiale belasting mee de middelen verschaffen om de grote wereldproblemen aan te pakken. Nadelen voor de gewone economie zijn er niet. Zulke éénmalige minieme belasting vormt geen hinderpaal voor wie internationaal goederen of diensten verhandelt of investeert. De Duitse hoogleraar Paul Bernd Spahn stelt later voor om de taks laag of zelfs op nul te houden in normale tijden op de financiële markten. Maar wanneer munten sterk gaan schommelen en er financieel onweer opduikt, zou het tarief sterk kunnen verhogen tot maximum 80 procent of nog meer. Dan dam je de speculatie werkelijk af. De Tobin-Spahn taks is geadopteerd door de andersglobalistische beweging als één van hun hoofdeisen. Nogal wat landen, waaronder India en Duitsland, zijn voorstander van deze belasting. Frankrijk en België zijn nog verder gegaan en hebben de Tobin-Spahn taks in een wet gegoten. Die treedt in werking zodra alle landen van de Eurozone zulke wet hebben gestemd.
