Alle dagen zijn er berichten over conflict en oorlog, in Irak, Gaza, OekraĆÆne, SyriĆ«, LibiĆ«, Nigeria, Zuid-Soedanā¦ de gewekte indruk dat oorlogsgeweld en geweldsdoden in opmars zijn, is echter onjuist.
Onder de PALA lezers zijn ze wellicht vrij talrijk, degenen die tot in de vroege jaren negentig burgerdienst hebben gepresteerd in plaats van legerdienst.
Naar aanleiding van het uit elkaar gaan van PALA en De Wereld Morgen reageerde deze laatste met een bijdrage die medeoprichter Dirk Barrez ettelijke malen vermeldde. De Wereld Morgen weigerde een rechtsgeldig recht van antwoord. Hierbij dus.
In een lange open brief aan Google baas Eric Schmidt vertelt Mathias Dropfner van zijn grote angst voor Google en zijn ongeƫvenaarde digitale macht in medialand.
Op hun algemene vergadering van zaterdag tonen meer dan 600 leden zich enthousiast om met een nieuwe 'NewB golf' tienduizenden nieuwe coƶperanten te w
Vandaag heeft ons eten de geur van petroleum. We hebben veel aandolie en aardgas nodig om eten op ons bord te krijgen. Met een landbouw en voedselvoorziening die afhankelijk is van een eindige energiebron die slechts uit een beperkt aantal landen aangevoerd wordt, zijn we kwetsbaar. Is het mogelijk om de wereld van voedsel te voorzien met minder fossiele brandstoffen en zo ook de broeikasgasuitstoot te beperken?
Het nieuwe boek āCoƶperaties. Hoe heroveren we de economie?ā van Dirk Barrez lokt heel wat recties uit. Walter Lootens, auteur van āDe nieuwe coƶperatie, tussen realiteit en utopieā voegt deze recensie toe aan het debat.
Heel wat journalisten, nogal wat mensen van coƶperaties en vooral veel geĆÆnteresseerden daagden op voor de voorstelling van het nieuwe boek van Dirk Barrez in Brussel.
Met 'Coƶperaties. Hoe heroveren we de economie?' schreef journalist Dirk Barrez een warm pleidooi voor de herwaardering van de coƶperatieve onderneming in al zijn vormen, het resultaat van jaren onderzoekswerk. Stof tot nadenken ... en tot actie.
Vergeet dat echte democratie mogelijk is als we geen greep hebben op ons economische bestaan. Een reuzengrote bedreiging voor deze economische democratie, en dus voor onze democratie, blijft de vrijwel ongecontroleerde en ongecontesteerde macht van multinationals. Een kleine reis door tijd en ruimte.
Zondag is er, voor het eerst sinds heel lang, een vredesbetoging in Brussel. Het is meteen ook de eerste maal dat de verjaardag van de grootste betoging die dit land ooit zag niet onopgemerkt voorbij zal gaan.
Om nog ronduit over utopieƫn te durven nadenken, er zelfs een heuse meerdaagse conferentie over te organiseren, moeten we een heel eind ver - naar een eiland op d
Komt straks de financiƫle crisis terug die bij ons in 2008 banken zoals Fortis en Dexia neerhaalde, die wereldwijd de belastingbetalers afgrijselijk veel miljarden eu
het verrichten van werk zonder erkenning of contract en dus buiten elke wettelijke regeling, zonder sociale rechten, zonder sociale bescherming ook en meestal onder slechte arbeidsvoorwaarden. Niet verwonderlijk is dergelijk werk veelal onzeker, weinig productief, onderbetaald of ronduit slecht betaald en zijn de inkomens heel wisselend. Hun informele arbeid kunnen informele werkers ā als āwerknemerā of ākleine zelfstandigeā - zowel binnen als buiten informele ondernemingen uitvoeren. Vanzelfsprekend zijn ze uitermate kwetsbaar. Contracten afdwingen zit er niet in voor hen, eigendomsrechten hebben ze niet, ze zijn onbeschermd tegen gevaarlijke of vervuilende stoffen, zelfs hun veiligheid is allerminst gegarandeerd. Zich syndicaal organiseren, zich laten vertegenwoordigen en zich laten horen is aartsmoeilijk. Hun toegang tot publieke diensten is laag of onbestaande. Het gaat om een grote en uiterst verscheiden groep: straatventers, kledingarbeiders, transporteurs, huispersoneel, sekswerkers, straatvegers, schoenpoetsers, ā¦ Hun informele economie blijft groeien. Meer en meer mensen moeten werken zonder degelijk loon en zonder sociale bescherming, zowel in de arme als in de rijke landen. In heel Sub-Sahara Afrika is de informele werkgelegenheid de voorbije tien jaar gestegen tot 70 en soms zelfs 90 procent. Binnen deze grote groep mensen zijn de vrouwen oververtegenwoordigd. Omdat er geen werk is in de formele economie, zoeken mensen voor zichzelf een broodwinning. Ook is er een toenemende vervaging van de grens tussen formele en informele economie. Zo hebben perfect āformeleā bedrijven toch een aantal āinformeleā werknemers in dienst.
