Economie

Knorr, Lipton, Becel, Zwan, Ben & Jerry’s, allemaal merken van Unilever. Sinds 2010 mikt dat mondiale voedingsconcern op duurzaamheid met het Unilever Sustainable Living Plan. Het rapporteert forse vooruitgang. Toch zijn de doelen ecologisch onvoldoende ambitieus, en is onduidelijk hoe de zwaksten in de productieketen hun rechtmatige deel zullen krijgen.

Af en toe, zoals met de instorting van de Rana Plaza textielfabriek of de sluiting van Ford Genk, worden we brutaal herinnerd aan de globalisering van onze economie. Maar hoeveel mensen werken in wereldwijde productieketens? En gaan hun inkomens erop vooruit?

De inwoners van dit land betalen een zware prijs voor het ontbreken van elk energiebeleid die naam waardig. Ze moeten betalen voor alle miskleunen en zien de winsten naar anderen gaan. Intussen bewijzen tal van landen dat het veel beter kan.

Kan dat, werknemers die hun eigen baas zijn? In werkerscoöperaties zijn de medewerkers de coöperanten. Ze brengen zowel hun arbeid als het nodige kapitaal in. Zo zijn zij die werken tegelijk eigenaars en bazen in hun coöperatieve bedrijf. Het boek 'De werkerscoöperatie' belicht dit alternatief.

Een nieuwe bank oprichten in de goede oude traditie van ‘er te zijn voor de mensen', dat is de ambitie van een aantal Oostenrijkers. Het zou de eerste ethische alternatieve bank in hun land moeten worden. Klinkt allemaal mooi, maar lukt het ook in de praktijk?

Usain Bolt kan hard lopen. Maar beweren dat hij 100 meter in 7" kan lopen, zou u dat geloven? Diplomatiek is de klimaattop een topprestatie. Maar geloof vooral niet dat het in de echte wereld nog lukt om de opwarming onder 1,5 graad te houden.

David Erdal, Schotse ondernemer, auteur en onderzoeker, getuigt over de kracht van de werknemerscoöperatie, voortrekker in betrokkenheid en tevredenheid van werknemers.

Dictators en potentaten kunnen in New York met gerust gemoed hun handtekening plaatsen onder de duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties. Hun funeste rol in de onderontwikkeling van hun landen en in de achterstelling en armoede van talloze mensen komt niet in beeld.

Niet iedereen is enthousiast over de manier waarop de Europese Centrale Bank in anderhalf jaar meer dan 1000 miljard euro in ons financieel systeem pompt. Onder andere 19 economen laten hun grote onvrede horen.

Na deel 1 en deel 2 kon u even laten bezinken hoe hard samenleving, milieu en democratie onder vuur liggen. Mogen we hopen dat we nog deze eeuw kunnen schrijven: we leefden gevaarlijk?

Vrijwel overal in Europa strijden burgers voor hun energie. Dat is niet altijd duidelijk voor wie vooral met een lokale bril kijkt. Veel zichtbaarder wordt het wanneer actievoerders en energiecoöperaties verzamelen blazen, zoals vorige maand in Tsjechië.

Outsourcing groeit sterk in de mondiale economie van de 21ste eeuw. In 2000 was deze activiteit 45 miljard dollar waard, in 2012 maar liefst 99 miljard. Al die tijd steeg ook de twijfel over het nut ervan.

Met de economie die we vandaag wereldwijd pratikeren, zitten we als ratten in de val. In plaats van de weg van een systeemcrisis in te lopen, moeten we naar een sociaalecologische economie.

Vergeet dat echte democratie mogelijk is als we geen greep hebben op ons economische bestaan. Een reuzengrote bedreiging voor deze economische democratie, en dus voor onze democratie, blijft de vrijwel ongecontroleerde en ongecontesteerde macht van multinationals. Een kleine reis door tijd en ruimte.

Voortdurend woeden van parlement tot twitter politieke debatten, of wat daar voor moet doorgaan. We denken dat de politieke democratie heel levend is.

Om nog ronduit over utopieën te durven nadenken, er zelfs een heuse meerdaagse conferentie over te organiseren, moeten we een heel eind ver -  naar een eiland op d

Komt straks de financiële crisis terug die bij ons in 2008 banken zoals Fortis en Dexia neerhaalde, die wereldwijd de belastingbetalers afgrijselijk veel miljarden eu

Na de twee grote voedselcrises van 1880 en 1930, staan we nu aan het begin van de derde, wereldwijde landbouwcrisis.

Van Zwitserland en Italië tot Canada, Brazilië en India tonen coöperaties dat ze als geen ander succesrijk kunnen ondernemen, voor meer jobs zorgen dan multinationals en nog meest ecologisch te werk gaan ook. Het is niet te geloven hoe blind wij zijn voor het potentieel van coöperatieve bedrijven om de crisis te lijf te gaan.