Als in België een groter bedrijf zoals Audi Brussel onderuit gaat, stijgt gegarandeerd veel gejammer op en worden fundamentele vragen ontweken. Waarom is onze toekomstgerichte industriële dynamiek zo zwak? Kon de elektrische auto niet, zoals de tram, de wereld vanuit België veroveren?
Ineens lijkt artificiële intelligentie overal terwijl ze eigenlijk al decennia in opmars is. Maar er vindt inderdaad een versnelling plaats. En argeloosheid daarover kunnen we maar beter missen, zeker nu zelfs de bazen van OpenAI, Alphabet en Microsoft regulering vragen: alsof Exxon in 1965 zou vragen om een klimaatakkoord.
Wat vertelt 'Assignment China' van Mike Chinoy, eerst een Tv-serie en nu ook een boek, over westerse, vooral Amerikaanse, China berichtgeving? Jan Servaes, die de auteur kent, bespreekt en maakt zo wegwijs in deze belangrijke interactie.
Na jaren van massale lockdowns en tests, van sluitingen en quarantaines stopt China eind 2022 abrupt het nul-covidbeleid. De ommezwaai kost naar schatting wel anderhalf miljoen levens. En hij zorgt voor gemor en protest dat de censuur deels weet te trotseren.
Bijna was Trumps poging tot staatsgreep geslaagd, aldus de onderzoekscommissie over de aanval op het Capitool. “Denken dat het democratische systeem heeft gewerkt, is gevaarlijk”, waarschuwt Julian Zelizer, "zonder hervormingen is Amerikaanse democratie altijd slechts één stap van een nieuw 6 januari".
“Als populaire media mijn beeld zouden bepalen, zou ook ik denken dat Afrika staat voor prachtige landschappen, mooie dieren en onbegrijpelijke mensen, die meedogenloze oorlogen voeren, sterven aan armoede en aids, en niet in staat zijn om voor zichzelf te spreken”. Zo vat Chimamanda Ngozi Adichie Faloyin's boek mooi samen.
Van thrillerschrijver Stieg Larssons schildering van hardnekkig nazisme in Zweden tot de onrustwekkende realiteit van 2022: waarheen leidt de recente verkiezingsoverwinning van extreemrechts?
Exact 39 jaar na de grootste betoging ooit in België is er op 23 oktober 2022 een cruciale klimaatmars. Roept het onderwijs opnieuw op om mee te demonstreren? Want ook nu staat de toekomst op het spel.
Indrukwekkend was de grote slavernij-herdenking: goede woorden, mooie beelden, indringende zang en natuurlijk het onderkennen van de vreselijke geschiedenis die onze voorouders hebben veroorzaakt. Met ongekend leed en negatieve gevolgen tot vandaag: de 'doorwerking' zoals het terecht werd genoemd. Wanneer herdenken we dan de 'Footprints' van de rijken?
Na het missen van de industriële revolutie en veel onheil moderniseert China via een uitgesproken marktaanpak. In 'Onweer over China 3' betoogt de auteur dat Xi Jinping kiest voor staatskapitalisme én totalitaire macht… Het leidt tot een gedesoriënteerd China.
Nog altijd is er maar één iets waarvoor alles moet wijken: klassieke oorlog. Hoe kunnen politici uitleggen dat ze pas bij verwoestend wapengeweld echt energietransitie uitvoeren? Hoog tijd om de ‘nieuwe oorlogen' tegen milieucatastrofes, moordende ongelijkheid en voortdurende aanslagen op mensenrechten te voeren en te winnen.
2000-2021 is de droogste periode in het zuidwesten van Noord-Amerika sinds 800. In deze megadroogte zit de door de mens veroorzaakte klimaatverandering voor veel tussen.
China mist de industriële revolutie en belandt in het zwaarste onweer. Na het fiasco van de communistische modernisering volgt een staatsgeleid kapitalisme… onbuigzaam autoritair, zo toont het bloedbad van Tiananmen. Vervolg van 'Onweer over China'.
We beleven een soort China gekte en het is opletten dat ze niet blind maakt, zo begint Hugo Van de Voorde zijn nieuwe boek 'Onweer over China'. Uit de inleiding dit eerste deel: China mist rond 1800 de industriële revolutie wat uitmondt in de ultieme vernedering door Japan.
Elektrische auto’s verschijnen vanaf de jaren 1880. Zelfs de snelle batterijwissel is 100 jaar oud. Maar waarom het vandaag gemakkelijk doen als moeilijk ook kan? De wereld verslikt zich in de loodzware investeringen, materiaalverspilling en maatschappelijke kosten van laadpalen.
De Kameroener Achille Mbembe heeft op basis van vele dialogen over het Afrikaanse continent concrete voorstellen geformuleerd voor de top op 8 oktober tussen Afrika en Frankrijk. Kunnen zij hun heel beladen verhoudingen veranderen?
TRANSITIE. HOE HET NIET MOET 1. Vóór 1900 reden er al elektrische auto’s. Ze werden vlug industrieel geproduceerd. Weinig illustreert beter de aberrant trage, inefficiënte aanpak van duurzaamheidstransities dan de huidige herinvoering van de elektrische auto.
Nog maar eens stellen academici de voortdurende mislukking vast van grote irrigatieprojecten in Afrika. Dat was 35 jaar geleden ook al zo. Maar wat besluiten we nu uit die aloude kennis: is dit systemisch falen van ontwikkelingssamenwerking te keren of beter stoppen?
In het verre spoor van Erasmus nemen dwarsdenkers de uitholling van de Nederlandse democratie onder Rutte op de korrel. 500 jaar geleden riskeerden ze vermoord te worden, nu worden ze weg gebonjourd: "functie elders".
Overvloedige aandacht voor VS-verkiezingen maar presidentsverkiezingen in Afrikaanse landen Guinee, Tanzania, Ivoorkust, Burkina Faso, Ghana en Niger gingen en gaan zowat onopgemerkt voorbij.
Het gerecht laat falende gokbankiers ongemoeid, acht klimaat onbelangrijk en vindt 10.000 coronadoden van geen tel. Systematisch weigert justitie zwaar structureel onrecht aan te pakken. Moet dat echt zo?
Staren we ons blind op de Verenigde Staten van America First, en zien we niet of te weinig dat er ook een ander Amerika is? Het is dat land dat Monika Triest ons wil tonen in haar boek.
Het coronavirus zorgt voor een door geen enkele volwassene ooit beleefde wereldwijde gezondheidscrisis. De jongste tijd kon u zeker vergelijkingen lezen met de Spaanse griep of de Zwarte Dood. De zwaarste gezondheidscatastrofe uit de geschiedenis kreeg echter geen aandacht.
in België is uitzendarbeid in 2007 goed voor een kleine 100.000 voltijdse jobs, dubbel zoveel als 10 jaar ervoor. Bedrijven gebruiken uitzendarbeid steeds meer als selectiekanaal voor aanwervingen. Pas afgestudeerden schuimen de uitzendkantoren af, op zoek naar eerste werkervaringen. Studenten vinden er kleine jobs, die ze met hun studie kunnen combineren. Dat het tijdelijke en flexibele jobs zijn, daar maken ze zich in het begin geen al te grote zorgen over. Verschillende soorten werkervaring, dat staat goed op je curriculum vitae wanneer je solliciteert voor een ‘echte’ job. Problematisch wordt het wanneer die vaste job lang op zich laat wachten en je blijft laveren tussen werkloosheid, opleidingen en interims. Veel jongeren belanden uiteindelijk in deze onzekere en onvrijwillige situatie.
Als de Europese Commissie haar zin krijgt zal dat in de toekomst niet enkel het lot zijn van de jongeren die net beginnen werken. De hele Europese arbeidsmarkt moet gaan functioneren als één groot uitzendkantoor. Dat staat in het Groenboek van de Europese Commissie over de modernisering van het arbeidsrecht. Een soepele, mobiele arbeidsmarkt, niet gehinderd door al te beschermend arbeidsrecht, moet de concurrentiekracht van de Europese bedrijven versterken.
Volgens de Europese Commissie heeft Europa die flexicurity – een flexibele arbeidsmarkt gekoppeld aan een minimale sociale bescherming - nodig om concurrerend te zijn in de geglobaliseerde economie. Zulke arbeidsmarkt vereist twee zaken. Eerst en vooral moeten de werknemers soepel en inzetbaar zijn, levenslang leren en niet te moeilijk doen over loon en arbeidstijden. Ten tweede moet het arbeidsrecht worden aangepast aan de flexibiliteitswensen van de bedrijven. Vooral het ontslagrecht moet worden versoepeld.
En de werknemers? Die zullen moeten wennen aan het idee dat ze, in de loop van hun carrière, veelvuldig van job zullen veranderen. In de overgang van één job naar een andere of van opleiding naar werk zullen ze kunnen genieten van een minimale sociale zekerheid. Werkloosheidsuitkeringen worden beperkt in de tijd en op het ontslagrecht wordt beknibbeld.
Voor België komen vooral de opzegtermijnen en opzegvergoedingen in het vizier. In Nederland protesteren de vakbonden heel sterk tegen het flitsontslag.
Flexicurity geeft het begrip werkzekerheid een volledig andere betekenis. Het betekent niet langer de zekerheid je werk te behouden, maar wel de belofte snel ander werk te zullen vinden wanneer je wordt ontslagen.
