Wie zijn de 300 grootste coöperaties in de wereld? In welke sectoren zijn ze zoal actief? En welke zijn dan telkens de belangrijkste? De antwoorden zijn te lezen in de World Co-operative Monitor.
Zwart geld en zwarte economie, fraude, kapitaalvlucht, belastingparadijzen, ze zijn aanzienlijk, belangrijk én schadelijk; dat is zo in België, Europa en de hele wereld. Maar hoe pak je ze best aan?
Om goed te blijven leven, moeten we snel naar een stationaire economie die de draagkracht van de aarde niet overschrijdt. Maar na tientallen jaren is het economische verhaal van transitiewetenschappers nog steeds héél onaf. Ze blijven ons vele antwoorden schuldig.
De Aziatische economie is er deze eeuw sterk op vooruitgegaan. Maar de groei van 7 procent is voor een fiks gedeelte ten koste gegaan van het milieu, van de gezondheid van vele mensen en van verspilling van natuurlijke rijkdommen.
Opkomen voor een democratischer, rechtvaardiger en duurzamer Europa, dat is wat heel wat Europese burgerorganisaties kenmerkt. Die visie tekenden ze uit in een scenario dat al de steun kreeg van meer dan 250 organisaties. Maar het ook in realiteit omzetten is andere koek.
De Franse Cigales clubs vallen niet zozeer op door de grote massa’s spaargeld die ze weten te investeren in lokale bedrijven. Maar ze vormen in elk geval een opvallend alternatief voor klassieke financiële instellingen.
Nu al moeten overheden hun inwoners in laaggelegen gebieden vertellen tegen welke stijging van de zeespiegel hun woongebieden zijn bestand of zullen worden beschermd: twee meter?
Of Trump al dan niet meedoet met het klimaatakkoord, is niet het belangrijkste. Wel dat de zekerheid van een stabiele klimaatomgeving voltooid verleden tijd is, en dat al wie vooruitkijkt bliksemsnel een klimaatbestendige economie uitbouwt.
Jammer maar helaas, samenlevingen waar ook ter wereld baden in een grote weelde van schandalen, van corrupte politici tot massaal dumpen van giftig afval, van verkiezingsmanipulatie tot dieselgate en het uitstellen van klimaatmaatregelen. Dan is een definitie nuttig.
Een golf van automatisering en robotisering komt eraan. Zullen we nog wel genoeg banen hebben over 15 of 20 jaar? En welke jobs? Een bijdrage van Denis Bouwen die veel stemmen beluisterde.
Met de zomer volop in aantocht, een rustig moment om een vraag ernstig te nemen die in het najaar opnieuw voor verhitte discussie zal zorgen: hoe verantwoord is het gebruik van houtkachels?
Bij de Europese Commissie rijpt het besef dat we eindelijk ook de nadelen van globalisering moeten aanpakken. Ze schept echter enkel de illusie van een derde weg tussen wilde globalisering en uitzichtloos protectionisme. Wie aandachtig leest, vindt die weg helemaal niet.
De voorlopig onvindbare derde weg van de Europese Commissie tussen wilde globalisering en uitzichtloos protectionisme, doet fel denken aan de zogenaamde ‘derde’ weg van Blair, Clinton en Schröder in de jaren negentig. Alleen, dat was helemaal geen derde weg, het was net het verlaten ervan.
In een wereld die vele boeren tot wanhoop drijft, hebben burgers sleutels in handen om voedsel milieuvriendelijk te laten produceren en boeren daarvan fatsoenlijk te laten leven. Zo kopen Fransen boerderijen en grond voor duurzame landbouw.
Wie geïnteresseerd is in hoe coöperaties bijdragen aan duurzame werkgelegenheid en aan waardig werk, van Italië tot Vietnam, kan terecht op de website van de Internationale Arbeidsorganisatie.
We gaan echte wetenschappers hard nodig hebben om de komende decennia goed door te komen. Doodjammer dat sommigen de ruiten van hun geloofwaardigheid hard inslaan: Roundup neponderzoek, fraude, gekonkel, geslotenheid, nefast werkingsmodel. Velen willen het anders.
De manipulatie door Monsanto om Roundup wetenschappelijk ‘veilig’ te maken is de zoveelste waarschuwing. Wereldwijd zitten landbouw en voedselvoorziening in de agro-industriële greep van grote concerns. Het resultaat is desastreus. Wat nu?
Nogal snel worden vakbonden weggezet als behoeders van oude uitgespeelde gedachten. Maar als we morgen goed willen leven en werken, moeten de sociale bewegingen een innovatieve, doorslaggevende rol spelen in de radicale transitie naar de meest duurzame economie zodat die sociaal en democratisch is. Een vakbondsstem aan het woord.
De neiging om zich af te wenden van vervelend nieuws is heel menselijk; dus ook van de vraag hoeveel stijging van het zeewater we aankunnen. Dat lijkt comfortabel maar is vooral onverstandig. Want als de vloed je inhaalt, is het te laat voor een veilige ordelijke aftocht.
Elk jaar komt de Ontwikkelingsorganisatie van de Verenigde Naties (UNDP) met haar Rapport Menselijke Ontwikkeling. De editie van 2016 is uit en de grootste krachtlijn oogt niet fraai.
De achilleshiel van massamedia is het geregelde gebrek aan doorgedreven dossierkennis, en daardoor aan betrouwbaarheid en kwaliteit. Zo schrijft Peter Verlinden, VRT-journalist en gastdocent aan de KU Leuven, over het falen van deze media. Zijn bijdrage verdient een verspreiding bij een ruimer publiek.
De Wereldbank ligt al tijden onder vuur omdat haar investeringen dikwijls een aanfluiting zijn van echt duurzame ontwikkeling. Af en toe geeft de Wereldbank aan dat ze lessen trekt en zal bijsturen. Maar gebeurt dat ook echt?
De transitie naar zonne-energie in de Verenigde Staten verloopt aan een ongeziene snelheid. De zonnecapaciteit groeide in 2016 met maar liefst 95 procent, bijna een verdubbeling ten opzichte van 2015.
een multinational bestaat uit een moederbedrijf en filialen of vestigingen in minstens één ander land, meestal in heel veel landen zelfs. Belangrijk is dat het moederbedrijf die vestigingen controleert. In 2004 schat UNCTAD het aantal multinationale ondernemingen in de wereld op 64.000 met samen zowat 866.000 filialen waarin 53 miljoen mensen werken. Vroeger waren dochterbedrijven in grote mate het evenbeeld van het moederbedrijf en bedienden ze hun regionale markt. Vandaag zijn multinationals veeleer geëvolueerd tot complexe productieketens waarbij de filialen zich specialiseren in één of meer schakels daarvan. Dat productieproces raakt steeds meer en steeds sneller gefragmenteerd in een onophoudelijke zoektocht naar waar het kostenplaatje meest voordelig is. Zo komt het dat één derde van de wereldhandel zich afspeelt tussen vestigingen van multinationals. Zulke geïntegreerde netwerken verhogen sterk hun flexibiliteit. Maar de keerzijde is dat het voortbestaan van filialen veel onzekerder is en dat werknemers veel minder zeker zijn van hun job. Nog altijd hebben de meeste multinationals hun hoofdkwartier in de traditionele economische kerngebieden. Van de 500 grootste multinationale ondernemingen telde de Europese Unie er 163 in 2007, de Verenigde Staten 162 en Japan 67. Intussen zijn we al langer gewoon aan Zuid-Koreaanse multinationals, nu met 14 in de lijst. Sinds het Chinese bedrijf de personal computer afdeling van IBM heeft overgenomen in 2005 en de Indiër Lakshmi Mittal wereldwijd overduidelijk de staalproductie domineert, groeit het besef dat we snel zullen wennen aan multinationals uit andere opkomende industrielanden. China heeft al 25 bedrijven onder de 500 grootste, India 6 en Brazilië 5. Op basis van de omzet behaalde Wal-Mart in 2007 de eerste plaats, op de voet gevolgd door Exxon Mobil. Dan komen de andere oliefirma’s Shell en BP en op plaatsen vijf en zes vinden we de autobedrijven General Motors en Toyota. Verder vinden we bij de eerste tien DaimlerChrysler, ConocoPhilips en Total. Nu de bedrijfswereld zich steeds meer op mondiaal vlak organiseert, staan vakbonden voor de opgave om ook internationaal voor tegenwicht te zorgen. Zo is binnen Europa het alternatief van de Europese Ondernemingsraad gegroeid en mondiaal zijn de jongste jaren heel wat internationale kaderovereenkomsten gesloten.
