Wie herinnert zich nog hoe president Trump de VS terugtrok uit het Trans-Pacific handelsakkoord? Vele Stille Oceaan landen zijn intussen voortgegaan met hun partnership. Zelfs China én Taiwan stellen zich kandidaat.
Soms overtreffen de grootste hernieuwbare energiemultinationals al in marktwaarde klassieke oliegiganten als Exxon of Shell. Wie zijn die nieuwe energiereuzen in het tijdperk van de elektriciteit?
Nog maar eens stellen academici de voortdurende mislukking vast van grote irrigatieprojecten in Afrika. Dat was 35 jaar geleden ook al zo. Maar wat besluiten we nu uit die aloude kennis: is dit systemisch falen van ontwikkelingssamenwerking te keren of beter stoppen?
De ommekeer in Afghanistan zoog de voorbije weken veel aandacht weg bij tal van media. Dan schiet er vaak weinig journalistieke kracht over voor andere belangrijke evoluties, zoals bv. de oorlog in Tigray, in feite in zowat de hele Hoorn van Afrika en zelfs daarbuiten.
Al heel lang groeit het besef dat louter economische groei niet te rijmen valt met een ecologische verantwoorde en sociaal rechtvaardige economie. Daarom vragen Nederlandse organisaties aan media om niet langer te juichen over BNP groeicijfers.
Het hoogtij van de antiglobaliseringsbeweging speelt zich twintig jaar geleden af met het Wereld Sociaal Forum en massabetogingen in Genua en elders. Wie ze wil zien herleven en echt impact hebben - want slechte globalisering is erger dan ooit - kent best de lessen van een lange geschiedenis.
Kan de opkomst van de door jongeren geleide 'Ratsadon'-beweging tot veranderingen in de Thaise politiek leiden? Slotartikel van de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Het valt niet te begrijpen dat nog in 2021 het klimaatrapport van het IPCC én vele media er zo hard op blijven focussen “dat de huidige klimaatverandering van mensenhand is…“ Die leerfase zou al tientallen jaren achter de rug moeten zijn.
Zijn er redenen om de wetenschapswereld te wantrouwen? Niet voor het analyseren van problemen, wel voor de aangeboden oplossingen. Zeven wetenschappers zijn bezorgd over het dominante pleidooi voor het doodlopend pad van eenzijdige technologische innovatie.
Het chiptekort in de mondiale productieketen van auto’s slorpt alle aandacht op. Voor het vele onheil dat de winning van bauxiet, nodig om aluminium te maken voor al die voertuigen, meebrengt, is er amper belangstelling.
De urgentie van biodiversiteit, klimaat en mondiale rechtvaardigheid vereisen dat Nederland zijn voetafdruk al in 2030 heeft gehalveerd. Die moet vervolgens nogmaals bijna halveren om tot een Eerlijk Aarde-aandeel te komen.
Sommigen verklaren de vriendelijke, bescheiden en conflictvermijdende wijze waarop Thai zich publiek gedragen vanuit het boeddhistische principe van de middenweg. Jan Servaes acht een verklaring gebaseerd op het Thaise animisme meer op zijn plaats. Artikel 5 van de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
Zowat alle lichten springen op rood als het over corruptie gaat in Thailand. Het vertrouwen van de Thai dat hun regering misbruiken aanpakt, is de jongste jaren gekelderd: ze zien voortdurend dat de machthebbers vrijuit gaan. ACHTER DE THAISE GLIMLACH 4.
Na 50 jaar milieubeleid staat Nederland voor min of meer onmogelijke opgaven. De gevaarlijke klimaatontwrichting, dramatisch gekelderde biodiversiteit en verspreiding van schadelijke stoffen zijn verre van opgelost. Kan de overstap naar een welzijnseconomie zorgen voor een ommekeer?
Sinds het leger de macht greep begin dit jaar gaat het van kwaad naar erger in Myanmar. Het land is beland in een verlammende neerwaartse spiraal. Vervoegt het snel de lijst van falende staten?
Een nieuwe studie ziet de circulaire economie als groeimotor voor jobs in Vlaanderen. Ze telt al minstens 43.000 werknemers. Al rijst de vraag hoe circulair onderhoud van motorvoertuigen is.
Om het wereldwijde verlies aan biodiversiteit tegen te gaan, wil Nederland de mondiale voetafdruk van zijn consumptie halveren in 2050. Het Planbureau stippelt de weg uit maar critici wijzen op tekortkomingen. Vooral wil de Werkgroep Voetafdruk Nederland de halvering al in 2030.
Wat heeft één jaar veiligheidswet gebracht voor Hongkong? Zware aantasting van zijn rechten door China, sluiting van de Apple Daily, aan banden gelegde openbare omroep… kortom, meer mediabeperkingen en onvrijheid.
Thailand is volgens de Wereldbank een voorbeeldland van ontwikkeling. Er zijn inderdaad opmerkelijke verbeteringen. Maar er is ook die andere opvallende vaststelling: de ongelijkheid in het land tart elke verbeelding. Eerste artikel in reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
De achteruitgang van bossen, grasland, drasland én akkers gebeurt overal op aarde. Het herstel ervan is dringend voor het welzijn van de menselijke soort. Goede voorbeelden tonen dat het kan.
Bij de Oosterweelwerken is vervuiling vastgesteld met PFOS... Of beter, ze is nu bekend geraakt. Het gebruik van niet afbreekbare chemische stoffen is het zoveelste voorbeeld van onverantwoord lang genegeerde waarschuwingen. Meteen groeit de lijst van onbeantwoorde Oosterweelvragen.
Zuidoost-Azië ontsnapte relatief ongeschonden aan de eerste coronagolf. Recente uitbraken, bijeenkomsten in strijd met coronaregels en vaccintekorten nopen tot bezorgdheid. Al zijn er minder besmettingen en doden dan elders in de wereld, toch menen gezondheidsdeskundigen dat het ergste misschien nog komt en vaccins gelijkmatiger moeten worden verdeeld.
Wie verzekert morgen onze welvaart? Welke overheden zijn in de zwaarste crisis sinds tachtig jaar nog te vertrouwen voor het behoud van de welvaartsstaat? Vormen beurs en vooral platformreuzen echt een alternatief?
Nog altijd torsen ontwikkelingslanden en andere landen allemaal samen een enorme buitenlandse schuld. Landen als Indonesië, India, Mexico en Argentinië moeten ruwweg een vijfde van hun handelsinkomen ophoesten voor de afbetaling van die schuld; Peru besteedt daar ruwweg een vierde aan, Ecuador, Hongarije, Bulgarije en Colombia besteden daar ruwweg een derde aan; Uruguay, Boeroendi, Guinee-Bissau, Turkije en Kazakstan zien om en bij veertig procent van hun handelsinkomen daaraan opgaan en Brazilië maar liefst 45 procent. De voorbije vijfendertig jaar hebben vele landen een ontzagwekkende schuldenlast opgebouwd. Die schuldenberg is voor een deel veroorzaakt doordat ze maar bekaaid uit de internationale handel komen. Wie steeds minder geld krijgt voor zijn waar, kan maar moeilijk de eindjes aan elkaar blijven knopen, moet dan maar de gespaarde reserves aanspreken en ten slotte in het rood gaan. Toch is die dalende ruilvoet niet de enige oorzaak voor de enorme schuldenlast van de ontwikkelingslanden. Men mag niet vergeten dat er ook heel wat geleend geld gegaan is naar dure investeringsprojecten die weinig of niets opbrengen. Zo heeft de Ingastuwdam in Kongo bijvoorbeeld handenvol geld gekost, maar die produceert amper elektriciteit, en erger nog, er waren betere alternatieven. De wereld staat jammer genoeg vol van die peperdure, nutteloze ‘witte olifanten’ waaraan duur geleend geld is opgegaan. Veel geleend geld is ook gespendeerd aan militair tuig. En militaire uitgaven zijn, economisch bekeken, zowat de minst productieve uitgaven. Maar alles kan altijd nog erger. Niet te verwaarlozen zijn de sommen die allerhande dictators en andere corrupte figuren in eigen zak hebben gestoken. Zo bleek dat gewezen president ‘Baby Doc’ Duvalier van Haïti in 1981 van een IMF lening van tweeëntwintig miljoen dollar, na twee dagen al twintig miljoen dollar voor zichzelf had afgehaald. Hoe konden de vroegere dictators Mobutu, van toenmalig Zaïre, en Marcos, van de Filippijnen, hun miljardenfortuin opbouwen? Hoe zijn vele machthebbers van de vroegere communistische landen immens rijk geworden in de jaren negentig van vorige eeuw? Verder moet zeker de rol van de stijgende rentevoeten in de jaren tachtig aangestipt worden. Die maakte de aflossing van de schuld heel wat zwaarder – er moet nog veel meer geld terugbetaald worden – en dat veroorzaakte mede de explosie van de schuldenlast. Ook dat is geld dat zeker niet naar maatschappelijke behoeften kan gaan.
