Politiek

In tijden van mondialisering zou je verwachten dat onze politieke partijen zich ook meer internationaliseren en zich opwerken tot een Europese en zelfs mondiale kracht. Het minste wat je kan zeggen, is dat dit veel te weinig gebeurt. Meest bekend is nog altijd de Socialistische Internationale. Maar velen kennen haar hoogstens uit de geschiedenisboeken. Vandaag heeft zij geen gezicht, is zij allerminst opvallend actief op het maatschappelijke toneel en haalt zij vrijwel nooit het publieke forum.

De Indiase eerste minister Manmohan Singh brengt een driedaags bezoek aan

Officieel heerst er vrede in de regio van de Grote Meren. Congo hield vorig jaar verkiezingen na een turbulente periode van tien jaar waarbij naar schatting vier miljoen mensen omkwamen. De Burundezen hadden al een jaar eerder een moeizame overgangsperiode afgesloten met verkiezingen. En Rwanda experimenteert met het gacaca-systeem voor de berechting van duizenden genocideverdachten. Maar iedereen weet dat de vrede in de regio heel broos is. In het oosten van Congo gaat het de laatste weken veeleer de verkeerde kant uit. Kan de strijd tegen de straffeloosheid van oorlogsmisdaden een voldoende voorwaarde scheppen voor een duurzame vrede?

Libië, voor Europeanen amper een boogscheut ver, is niet zo vaak meer in het nieuws, meest recent met de onderhandelingen rond de vrijlating van enkele Bulgaarse verpleegsters en een Palestijnse arts. De veranderingen die het land de voorbije halve eeuw kenmerken, zijn echter ronduit spectaculair en verdienen meer bekendheid.

Internationale verdragen maken op zichzelf nog geen betere wereld. Maar ze zetten ons mee op de goede weg en zijn daarom hoogstnoodzakelijk. Dan is het wel jammer om te zien hoe vele landen heel vergeetachtig zijn in het ondertekenen of ratificeren van internationale overeenkomsten.
In New York vergadert sinds vorige week de 62ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Meer dan veertig landen hebben aangegeven in deze periode tot minstens één verdrag toe te treden, of een verdrag te ondertekenen of te ratificeren. Dat is niet niks. Maar de VN-verantwoordelijke, Annebeth Roosenboom, hamert erop dat landen meer kunnen doen om verdragen en overeenkomsten uitvoering te geven.