Politiek

Regeerders zijn er om het hoofd koel te houden in woelige en moeilijke tijden. En vooral moeten ze zich altijd blijven concentreren op hoe ook voor morgen een goede samenleving te bouwen. Crises zijn uitdagingen, zoals wel eens is gezegd, en ze zijn vooral de grootste kansen om in de richting te marcheren die men uit wil.

Twintig jaar lang zijn onze politici zichzelf blijven voorhouden dat ze niet opkonden tegen de algemene hang naar meer markt, meer privatiseringen en meer laissez-faire, ook in de gevallen dat het manifest om foute keuzes ging. Vandaag valt het failliet van een dergelijk éénzijdige benadering niet langer te ontkennen.

"Past het om te helpen bij de geboorte van een mooi kind en dan weg te kijken als het ontspoort?", vraagt Luc Huyse zich af in De Morgen van 13 juni. En hij doet een oproep aan de bondgenoten van weleer, zoals AKZA (Aktiekomitee Zuidelijk

In het kader van Amsterdam Wereldboekenstad organiseert het Nederlandse Tropenmuseum op 15 mei een lezingenmiddag met debat over ‘visies op de ontwikkeling van Afrika'. Auteur, dichter en bezieler van de Afrikaanse romanreeks ‘In de Knipscheer', Jan Kees van de Werk, presenteert er zijn kijk op Afrikaanse vraagstukken en oplossingen. Van de Werk geeft in zijn nieuwste boek Sahara, stad en savanne zijn persoonlijke indrukken weer tijdens een maandenlange reis door zijn geliefde West-Afrikaanse landen Mali en Niger. Landen van dichters en koraspelers, nomaden, grote afstanden, droogte, slechte en stoffige wegen, en conflicten met de Toeareg-bevolking. Vraagstukken over de zin en onzin van ontwikkelingshulp gaat hij daarbij beslist niet uit de weg.

In het Nederlands is de titel van zijn boek ‘Humanitaire interventies. Mensenrechten als excuus voor oorlog'. Zelf verkiest hij ronduit de originele Franse titel ‘Impérialisme humanitaire. Droits de l'homme, droit d'ingérence, droit du plus fort?'

Jean Bricmont werpt al wel eens meer een zware knuppel in het hoenderhok. Zo kant deze professor theoretische fysica in Louvain-la-Neuve zich fel tegen het postmodernisme dat nonsens produceert. Hij was het die samen met Alan Sokal een volledig onzinnig artikel maakte dat ze probleemloos kregen gepubliceerd. Het zorgde voor een hele rel wanneer ze hun bedrog bekend maakten.

De Braziliaanse federale grondwet voorziet in het recht van alle burgers op toegang tot publieke informatie.  Zo hoort het ook in een democratisch land, want geen democratie zonder transparantie en recht op informatie. Maar de Braziliaanse wetgever heeft totnogtoe nagelaten om een kader te scheppen die dat recht ook echt toepasbaar maakt. Het gevolg is dat essentiële overheidsinformatie maar mondjesmaat beschikbaar is en dan nog alleen voor hen die weten hoe en waar te zoeken. Corruptie en rechtsonzekerheid maken dan ook vooral slachtoffers onder de armste bevolkingsgroepen die nauwelijks hun rechten kennen en zeker geen dure advocaten kunnen betalen. Om aan dit democratisch deficit wat te verhelpen, is half januari de interactieve portaalsite LivreAcesso.Net gelanceerd.